استازولام

فرم دوز: تبلت
کلاس دارویی: بنزودیازپین ها

در این صفحه

• هشدار جعبه ای
• شرح
• فارماکولوژی بالینی
• مطالعات بالینی
• موارد مصرف و استفاده
• موارد منع مصرف
• هشدارها
• موارد احتیاط
• اطلاعات مشاوره بیمار
• تداخلات دارویی
• واکنش های نامطلوب / عوارض جانبی
• سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر
• مصرف بیش از حد
• مقدار و نحوه مصرف
• نحوه عرضه/ذخیره سازی و نگهداری
• راهنمای دارویی

هشدار: خطرات ناشی از مصرف همزمان با مواد افیونی؛ سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد؛ و واکنش‌های وابستگی و کناره‌گیری

• مصرف همزمان بنزودیازپین‌ها و مواد افیونی ممکن است منجر به آرام‌بخشی عمیق، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود.هشدارها).
• تجویز همزمان این داروها در بیمارانی که گزینه های درمانی جایگزین برای آنها ناکافی است، رزرو کنید. دوزها و مدت زمان را به حداقل مورد نیاز محدود کنید. بیماران را برای علائم و نشانه های افسردگی تنفسی و آرامبخش دنبال کنید. (دیدنهشدارهاوموارد احتیاط).
• استفاده از بنزودیازپین ها، از جمله استازولام، کاربران را در معرض خطرات سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد قرار می دهد که می تواند منجر به مصرف بیش از حد یا مرگ شود. سوء استفاده و استفاده نادرست از بنزودیازپین ها معمولاً شامل مصرف همزمان سایر داروها، الکل و/یا مواد غیرقانونی است که با افزایش فرکانس پیامدهای نامطلوب جدی همراه است. قبل از تجویز استازولام و در طول درمان، خطر سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد هر بیمار را ارزیابی کنید (نگاه کنید بههشدارها).
• استفاده مداوم از بنزودیازپین ها، از جمله استازولام، ممکن است منجر به وابستگی فیزیکی قابل توجه بالینی شود. خطرات وابستگی و ترک با طول مدت درمان طولانی تر و دوز روزانه بالاتر افزایش می یابد. قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز استازولام پس از ادامه مصرف ممکن است باعث بروز واکنش های حاد قطع مصرف شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد. برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از کاهش تدریجی استازولام برای قطع یا کاهش دوز استفاده کنید.مقدار و نحوه مصرفوهشدارها).

توضیحات استازولام

استازولام، مشتق تری آزولوبنزودیازپین، یک عامل خواب آور خوراکی است. استازولام به صورت پودر ریز، سفید و بی بو است که در الکل محلول و عملاً در آب نامحلول است. نام شیمیایی استازولام 8-chloro-6-phenyl-4H- است.س-تریازولو[4،3-α][1،4] بنزودیازپین. فرمول ساختاری به صورت زیر نمایش داده می شود:

هر قرص، برای تجویز خوراکی، حاوی 1 یا 2 میلی گرم استازولام، USP است. علاوه بر این، هر قرص حاوی مواد غیرفعال زیر است: لاکتوز بی آب، دی اکسید سیلیکون کلوئیدی، نشاسته ذرت، مونوهیدرات لاکتوز و استئارات منیزیم. علاوه بر این، قرص 2 میلی گرمی حاوی اکسید آهن زرد و اکسید آهن قرمز است.

استازولام - فارماکولوژی بالینی

فارماکوکینتیک

جذب

مشخص شده است که قرص استازولام از نظر جذب معادل محلول خوراکی استازولام است. در افراد سالمی که تا سه برابر دوز توصیه شده استازولام دریافت کردند، حداکثر غلظت پلاسمایی استازولام در عرض دو ساعت پس از دوز (محدوده 0.5 تا 6.0 ساعت) و متناسب با دوز تجویز شده بود، که نشان دهنده فارماکوکینتیک خطی در محدوده دوز آزمایش شده است.

توزیع

مستقل از غلظت، استازولام در پلاسما 93% به پروتئین متصل می شود.

متابولیسم

استازولام به طور گسترده متابولیزه می شود. تنها دو متابولیت (1-oxo-Estazolam و 4-hydroxy-Estazolam) در پلاسمای انسان تا 18 ساعت شناسایی شد.

فعالیت فارماکولوژیک استازولام عمدتاً از داروی اصلی است. دفع داروی اصلی از طریق متابولیسم کبدی استازولام به متابولیت‌های هیدروکسیله و سایر متابولیت‌ها صورت می‌گیرد که تا حد زیادی آزاد و کونژوگه از طریق ادرار دفع می‌شوند. در انسان، بیش از 70 درصد از یک دوز واحد استازولام به عنوان متابولیت در ادرار بازیابی شد. کمتر از 5٪ از دوز 2 میلی گرم استازولام بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود و تنها 4٪ از دوز در مدفوع ظاهر می شود. فرآورده اصلی دفع ادرار یک متابولیت ناشناس است که گمان می رود یک محصول متابولیکی 4-هیدروکسی استازولام باشد که حداقل 27 درصد از دوز تجویز شده را تشکیل می دهد. 4-هیدروکسی استازولام متابولیت اصلی در پلاسما است که 8 ساعت پس از مصرف، غلظت آن به 12% غلظت والدین نزدیک می شود. ادراری 4-هیدروکسی-استازولام و 1-oxo-استازولام به ترتیب 11.9% و 4.4% از دوز را تشکیل می دهند.درونکشتگاهیمطالعات با میکروزوم های کبد انسان نشان می دهد که تبدیل زیستی استازولام به متابولیت اصلی در گردش 4-هیدروکسی-استازولام توسط سیتوکروم P450 3A (CYP3A) انجام می شود. در حالی که 4-هیدروکسی-استازولام و متابولیت کمتر، 1-oxo-Estazolam، دارای برخی فعالیت های دارویی هستند، قدرت کم و غلظت پایین آنها مانع از هرگونه مشارکت قابل توجهی در اثر خواب آور استازولام می شود.

حذف

دامنه تخمین ها برای میانگین نیمه عمر حذف استازولام از 10 تا 24 ساعت متغیر بود. مطالعات تعادل جرم نشان دهنده رادیواکتیو نشان می دهد که راه اصلی دفع از طریق کلیه ها است. پس از 5 روز، 87 درصد از رادیواکتیویته تجویز شده در ادرار انسان دفع شد. کمتر از 4 درصد از دوز بدون تغییر دفع شد. یازده متابولیت در ادرار یافت شد. چهار متابولیت به عنوان 1-oxo-Estazolam، 4'-hydroxy-Estazolam، 4-hydroxy-Estazolam، و benzophenone، به عنوان متابولیت های آزاد و گلوکورونیدها شناسایی شدند. متابولیت غالب در ادرار (17٪ از دوز تجویز شده) شناسایی نشده است، اما احتمالاً متابولیت 4-هیدروکسی استازولام است.

جمعیت های خاص

در یک مطالعه کوچک (N = 8) با استفاده از دوزهای مختلف در افراد مسن (59 تا 68 سال)، اوج غلظت استازولام مشابه آنهایی بود که در افراد جوان مشاهده شد با میانگین نیمه عمر حذف 18.4 ساعت (محدوده 13.5 تا 34.6 ساعت). تأثیر نارسایی کبدی یا کلیوی بر فارماکوکینتیک استازولام مطالعه نشده است.

اطفال

فارماکوکینتیک استازولام در بیماران اطفال مطالعه نشده است.

نژاد

تأثیر نژاد بر فارماکوکینتیک استازولام مطالعه نشده است.

جنسیت

تأثیر جنسیت بر فارماکوکینتیک استازولام بررسی نشده است.

سیگار کشیدن

پاکسازی بنزودیازپین ها در افراد سیگاری در مقایسه با افراد غیرسیگاری تسریع می شود و شواهدی وجود دارد که این امر با استازولام رخ می دهد. این کاهش در نیمه عمر، احتمالاً به دلیل القای آنزیم توسط سیگار، با داروهای دیگر با خصوصیات کلیرانس کبدی مشابه سازگار است. در همه افراد و در تمام دوزها، میانگین نیمه عمر حذف مستقل از دوز به نظر می رسد.

تداخل دارو با دارو

متابولیسم استازولام به متابولیت اصلی در گردش 4-هیدروکسی استازولام توسط CYP3A کاتالیز می شود. در حالی که نهزندهمطالعات تداخل دارو-دارو بین استازولام و مهارکننده‌ها/القاءکننده‌های CYP3A انجام شد، ترکیباتی که مهارکننده‌های قوی CYP3A هستند (مانند کتوکونازول، ایتراکونازول، نفازودون، فلووکسامین و اریترومایسین) انتظار می‌رود که باعث افزایش غلظت استازولام در پلاسما شوند. انتظار می رود کاربامازپین، فنی توئین، ریفامپین و باربیتورات ها غلظت استازولام را کاهش دهند.

تداخل دارویی با فلوکستین

یک مطالعه با دوز چندگانه برای ارزیابی اثر فلوکستین 20 میلی گرم BID بر فارماکوکینتیک استازولام 2 میلی گرم QHS پس از هفت روز انجام شد. فارماکوکینتیک استازولام (Cحداکثرو AUC) در طول دوزهای چندگانه فلوکستین تحت تأثیر قرار نگرفتند، که نشان دهنده هیچ تعامل فارماکوکینتیک بالینی قابل توجهی نیست.

توانایی استازولام در القا یا مهار سیستم های آنزیمی انسانی

نتایج ازدرونکشتگاهیمطالعات میکروزومی کبد انسان نشان می‌دهد که در غلظت‌های درمانی، استازولام هیچ اثر مهاری قابل‌توجهی بر فعالیت‌های اصلی آنزیم سیتوکروم P450 انسانی (به عنوان مثال، CYP1A2، CYP2A6، CYP2C9، CYP2C19، CYP2D6، CYPYPYP3A، و CYP2D6، و CYP2P3A) ندارد. توانایی استازولام برای القای سیستم های آنزیمی کبدی انسان مشخص نشده است.

فارماکودینامیک

رابطه احتمالی بین میزان دفع داروهای خواب آور بنزودیازپین و مشخصات آنها اثرات نامطلوب رایج:نوع و مدت اثرات خواب آور و مشخصات اثرات ناخواسته در طول تجویز داروهای بنزودیازپین ممکن است تحت تأثیر نیمه عمر بیولوژیکی داروی تجویز شده و هر متابولیت فعال تشکیل شده باشد. اگر نیمه عمر طولانی باشد، دارو یا متابولیت ها ممکن است در طول دوره های مصرف شبانه تجمع پیدا کنند و ممکن است با اختلالات عملکرد شناختی و/یا حرکتی در ساعات بیداری همراه باشد. احتمال تداخل با سایر داروهای روانگردان یا الکل افزایش می یابد. در مقابل، اگر نیمه عمر کوتاه باشد، دارو و متابولیت ها قبل از مصرف دوز بعدی پاک می شوند و اثرات انتقالی مربوط به آرامبخشی بیش از حد یا افسردگی CNS باید حداقل باشد یا وجود نداشته باشد. با این حال، در طول استفاده شبانه برای مدت طولانی، ممکن است تحمل فارماکودینامیک یا سازگاری با برخی از اثرات خواب‌آورهای بنزودیازپین ایجاد شود. اگر دارو نیمه عمر حذف کوتاهی داشته باشد، ممکن است کمبود نسبی دارو یا متابولیت های فعال آن (یعنی در ارتباط با محل گیرنده) در نقطه ای از فاصله بین مصرف هر شب رخ دهد. این توالی از رویدادها ممکن است به دلیل دو یافته بالینی باشد که پس از چندین هفته حداکثر استفاده شبانه از داروهای خواب آور بنزودیازپین که به سرعت حذف می شوند، یعنی افزایش بیداری در یک سوم آخر شب و افزایش اضطراب در روز در بیماران منتخب رخ می دهد.

مطالعات بالینی

کارآزمایی های کنترل شده از اثربخشی حمایت می کنند

در سه کارآزمایی 7 شبه، دوسوکور، گروه موازی که استازولام 1 و/یا 2 میلی گرم استازولام را با دارونما در بزرگسالان مبتلا به بی خوابی مزمن مقایسه کردند، استازولام 2 میلی گرم به طور مداوم از دارونما در معیارهای ذهنی القای خواب (تاخیر) و خواب برتری داشت. نگهداری (مدت، تعداد بیداری ها، عمق و کیفیت خواب)؛ استازولام 1 میلی گرم به طور مشابه در تمام معیارهای حفظ خواب برتر از دارونما بود، با این حال، تنها در یکی از دو مطالعه، القای خواب را به طور قابل توجهی بهبود بخشید. در یک کارآزمایی با طراحی مشابه که استازولام 0.5 میلی‌گرم و 1 میلی‌گرم استازولام را با دارونما در بیماران سرپایی سالمندان مبتلا به بی‌خوابی مزمن مقایسه کرد، تنها دوز 1 میلی‌گرم استازولام در القای خواب (تاخیر) و تنها در یک معیار حفظ خواب (یعنی مدت‌زمان) به‌طور مداوم برتر از دارونما بود. از خواب).

در یک کارآزمایی یک شبه، دوسوکور، گروه موازی که استازولام 2 میلی‌گرم و دارونما را در بیماران بستری شده برای جراحی انتخابی و نیاز به داروهای خواب مقایسه می‌کرد، استازولام در معیارهای ذهنی القا و حفظ خواب بر دارونما برتر بود.

در یک کارآزمایی 12 هفته ای، دوسوکور، گروه موازی، شامل مقایسه استازولام 2 میلی گرم و دارونما در بیماران سرپایی بزرگسالان مبتلا به بی خوابی مزمن، استازولام در معیارهای ذهنی القای خواب (تاخیر) و حفظ (مدت، تعداد دفعات خواب) برتر از دارونما بود. بیداری ها، کل زمان بیداری در طول خواب) در هفته 2، اما بهبود ثابتی را طی 12 هفته فقط برای مدت زمان خواب و کل زمان بیداری در طول خواب ایجاد کرد. پس از قطع مصرف در هفته 12، بی خوابی برگشتی در هفته اول ترک مشاهده شد، اما هیچ تفاوتی بین دارو و دارونما تا هفته دوم ترک در تمام پارامترها به جز زمان تاخیر وجود نداشت، که تا هفته چهارم ترک عادی سازی آن اتفاق نیفتاد.

بیماران سرپایی بزرگسالان مبتلا به بی خوابی مزمن در یک کارآزمایی آزمایشگاهی خواب با مقایسه چهار دوز استازولام (0.25، 0.5، 1 و 2 میلی گرم) و دارونما، که هر کدام به مدت 2 شب در یک طرح متقاطع تجویز شدند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. دوزهای بالاتر استازولام در اکثر اقدامات EEG القای خواب و حفظ آن، به ویژه در دوز 2 میلی گرم، نسبت به دارونما برتر بود، اما فقط برای مدت خواب در معیارهای ذهنی خواب.

نشانه ها و استفاده

استازولام برای مدیریت کوتاه مدت بی خوابی که با مشکل در به خواب رفتن، بیداری های مکرر شبانه، و/یا بیدار شدن در صبح زود مشخص می شود، نشان داده شده است. هم مطالعات سرپایی و هم یک مطالعه آزمایشگاهی خواب نشان داده اند که تجویز استازولام قبل از خواب القای خواب و حفظ خواب را بهبود می بخشد.فارماکولوژی بالینی).

از آنجایی که بی خوابی اغلب گذرا و متناوب است، مصرف طولانی مدت استازولام به طور کلی نه ضروری است و نه توصیه می شود. از آنجایی که بی خوابی ممکن است نشانه ای از چندین اختلال دیگر باشد، این احتمال که شکایت ممکن است مربوط به شرایطی باشد که درمان خاص تری برای آن وجود دارد، باید در نظر گرفته شود.

شواهدی وجود دارد که از توانایی استازولام در افزایش طول مدت و کیفیت خواب برای فواصل زمانی تا 12 هفته حمایت می کند.فارماکولوژی بالینی).

موارد منع مصرف

بنزودیازپین ها در دوران بارداری ممکن است باعث آسیب جنین شوند. افزایش خطر ناهنجاری های مادرزادی مرتبط با استفاده از دیازپام و کلردیازپوکساید در سه ماهه اول بارداری در چندین مطالعه پیشنهاد شده است. توزیع ترانس جفتی منجر به افسردگی CNS نوزاد و همچنین پدیده ترک بدن به دنبال مصرف دوزهای درمانی هیپنوتیزم بنزودیازپین در هفته های آخر بارداری شده است.

استازولام در زنان باردار منع مصرف دارد. اگر احتمال باردار شدن بیمار در حین دریافت استازولام وجود داشته باشد، باید در مورد خطر احتمالی برای جنین هشدار داده شود و به او دستور داده شود که دارو را قبل از باردار شدن قطع کند. این احتمال که یک زن بالقوه باروری در زمان شروع درمان باردار باشد باید در نظر گرفته شود.

استازولام با کتوکونازول و ایتراکونازول منع مصرف دارد، زیرا این داروها به طور قابل توجهی متابولیسم اکسیداتیو با واسطه CYP3A را مختل می کنند.هشدارهاواقدامات احتیاطی، تداخلات دارویی).

هشدارها

خطرات ناشی از مصرف همزمان با مواد افیونی

مصرف همزمان بنزودیازپین ها، از جمله استازولام، و مواد افیونی ممکن است منجر به آرامبخشی عمیق، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود. به دلیل این خطرات، تجویز همزمان این داروها را در بیمارانی که گزینه های درمانی جایگزین برای آنها ناکافی است، رزرو کنید.

مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که مصرف همزمان مسکن‌های اپیوئیدی و بنزودیازپین‌ها خطر مرگ و میر ناشی از مصرف دارو را در مقایسه با استفاده از داروهای مخدر به تنهایی افزایش می‌دهد. اگر تصمیم به تجویز همزمان استازولام با مواد افیونی گرفته می‌شود، کمترین دوز مؤثر و حداقل مدت زمان مصرف همزمان را تجویز کنید و بیماران را از نظر علائم و نشانه‌های افسردگی تنفسی و آرام‌بخشی از نزدیک دنبال کنید. در بیمارانی که قبلاً مسکن اپیوئیدی دریافت می‌کنند، دوز اولیه استازولام را کمتر از مقداری که در غیاب یک تریاک نشان داده شده است تجویز کنید و بر اساس پاسخ بالینی تیتر کنید. اگر در بیماری که قبلاً استازولام مصرف می‌کرده، داروی افیونی شروع شد، دوز اولیه کمتری از اپیوئید تجویز کنید و بر اساس پاسخ بالینی آن را تیتر کنید.

به بیماران و مراقبان خود در مورد خطرات افسردگی تنفسی و آرامبخشی هنگام استفاده از استازولام با مواد افیونی توصیه کنید. به بیماران توصیه کنید تا زمانی که اثرات مصرف همزمان با مواد افیونی مشخص نشده است رانندگی نکنند یا با ماشین آلات سنگین کار نکنند (نگاه کنید بهاقدامات احتیاطی، تداخلات دارویی).

سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد

استفاده از بنزودیازپین ها، از جمله استازولام، کاربران را در معرض خطرات سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد قرار می دهد که می تواند منجر به مصرف بیش از حد یا مرگ شود. سوء استفاده و استفاده نادرست از بنزودیازپین ها اغلب (اما نه همیشه) شامل استفاده از دوزهای بیشتر از حداکثر دوز توصیه شده است و معمولاً شامل مصرف همزمان سایر داروها، الکل و/یا مواد غیرقانونی است که با افزایش فرکانس پیامدهای جانبی جدی همراه است. از جمله افسردگی تنفسی، مصرف بیش از حد یا مرگ (نگاه کنید بهسوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر، سوء مصرف).

قبل از تجویز استازولام و در طول درمان، خطر سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد هر بیمار را ارزیابی کنید (به عنوان مثال، با استفاده از یک ابزار غربالگری استاندارد). استفاده از استازولام، به ویژه در بیماران در معرض خطر بالا، مستلزم مشاوره در مورد خطرات و استفاده صحیح از استازولام همراه با نظارت بر علائم و نشانه های سوء مصرف، سوء استفاده و اعتیاد است. کمترین دوز موثر را تجویز کنید. اجتناب یا به حداقل رساندن مصرف همزمان داروهای مضعف CNS و سایر مواد مرتبط با سوء مصرف، سوء استفاده و اعتیاد (به عنوان مثال، مسکن های مخدر، محرک ها). و به بیماران در مورد دفع صحیح داروی استفاده نشده توصیه شود. اگر مشکوک به اختلال مصرف مواد هستید، بیمار را ارزیابی کنید و در صورت لزوم، درمان اولیه را انجام دهید (یا به آنها ارجاع دهید).

واکنش های وابستگی و کناره گیری

برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از یک کاهش تدریجی برای قطع مصرف استازولام یا کاهش دوز استفاده کنید (برای کاهش دوز باید از یک برنامه خاص برای بیمار استفاده شود) (نگاه کنید بهدوز و مصرف، قطع یا کاهش دوز استازولام).

بیمارانی که پس از قطع مصرف بنزودیازپین یا کاهش سریع دوز، در معرض خطر افزایش عوارض جانبی ترک هستند، شامل کسانی می‌شوند که دوزهای بالاتر مصرف می‌کنند و کسانی که مدت‌زمان مصرف طولانی‌تری داشته‌اند.

واکنش های حاد خروج

استفاده مداوم از بنزودیازپین ها، از جمله استازولام، ممکن است منجر به وابستگی فیزیکی قابل توجه بالینی شود. قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز استازولام پس از ادامه مصرف، یا تجویز فلومازنیل (آنتاگونیست بنزودیازپین) ممکن است باعث بروز واکنش های حاد قطع مصرف شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد (مانند تشنج).سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر، وابستگی).

سندرم ترک طولانی مدت

در برخی موارد، مصرف کنندگان بنزودیازپین دچار سندرم ترک طولانی مدت با علائم ترک شده اند که از هفته ها تا بیش از 12 ماه طول می کشد.سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر، وابستگی).

از آنجایی که اختلالات خواب ممکن است تظاهرات یک اختلال جسمی و/یا روانی باشد، درمان علامتی بی خوابی باید تنها پس از ارزیابی دقیق بیمار شروع شود.عدم بهبود بی خوابی پس از 7 تا 10 روز درمان ممکن است نشان دهنده وجود یک بیماری روانی اولیه و/یا پزشکی باشد که باید مورد ارزیابی قرار گیرد.بدتر شدن بی خوابی یا ظهور ناهنجاری های جدید تفکر یا رفتار ممکن است نتیجه یک اختلال روانی یا جسمی ناشناخته باشد. چنین یافته هایی در طول دوره درمان با داروهای آرام بخش- خواب آور ظاهر شده است. از آنجا که برخی از اثرات نامطلوب مهم داروهای آرام بخش- خواب آور به نظر می رسد که وابسته به دوز هستند (نگاه کنید بهموارد احتیاطومقدار و نحوه مصرف) استفاده از کمترین دوز موثر ممکن به خصوص در افراد مسن بسیار مهم است.

رفتارهای پیچیده ای مانند «رانندگی در خواب» (یعنی رانندگی در حالی که کاملاً بیدار نیست پس از مصرف یک آرام بخش- خواب آور، همراه با فراموشی برای این رویداد) گزارش شده است. این وقایع می تواند در افراد آرامبخش-هیپنوتیزم ساده و همچنین در افراد با تجربه آرامبخش-هیپنوتیزم کننده رخ دهد. اگرچه رفتارهایی مانند رانندگی در خواب ممکن است با داروهای آرام بخش- خواب آور به تنهایی در دوزهای درمانی رخ دهد، استفاده از الکل و سایر داروهای مضعف CNS با داروهای آرام بخش- خواب آور خطر چنین رفتارهایی را افزایش می دهد، همانطور که استفاده از داروهای آرامبخش- خواب آور در دوزهای بیش از حد مجاز است. حداکثر دوز توصیه شده با توجه به خطری که برای بیمار و جامعه وجود دارد، قطع داروهای آرامبخش- خواب آور باید برای بیمارانی که یک دوره 'رانندگی در خواب' را گزارش می کنند، به شدت در نظر گرفته شود.

سایر رفتارهای پیچیده (مانند تهیه و خوردن غذا، برقراری تماس تلفنی یا داشتن رابطه جنسی) در بیمارانی که پس از مصرف آرامبخش- خواب آور بیدار نیستند، گزارش شده است. مانند رانندگی در خواب، بیماران معمولاً این رویدادها را به خاطر نمی آورند.

از آنجایی که داروهای آرام بخش- خواب آور می توانند باعث خواب آلودگی و کاهش سطح هوشیاری شوند، بیماران، به ویژه افراد مسن، بیشتر در معرض خطر افتادن هستند.

واکنش های شدید آنافیلاکتیک و آنافیلاکتوئید

موارد نادری از آنژیوادم درگیر زبان، گلوت یا حنجره در بیماران پس از مصرف اولین یا بعدی دوز آرام بخش- خواب آور از جمله استازولام گزارش شده است. برخی از بیماران علائم دیگری مانند تنگی نفس، بسته شدن گلو یا حالت تهوع و استفراغ داشته اند که نشان دهنده آنافیلاکسی است. برخی از بیماران نیاز به درمان پزشکی در بخش اورژانس دارند. اگر آنژیوادم زبان، گلوت یا حنجره را درگیر کند، انسداد راه هوایی ممکن است رخ دهد و کشنده باشد. بیمارانی که پس از درمان با استازولام دچار آنژیوادم می شوند، نباید مجدداً با این دارو مخالفت کنند.

استازولام، مانند سایر بنزودیازپین ها، دارای اثرات مضعف CNS است. به همین دلیل، پس از مصرف دارو، بیماران باید نسبت به شرکت در مشاغل خطرناکی که نیاز به هوشیاری کامل ذهنی دارند، مانند کار با ماشین آلات یا رانندگی وسیله نقلیه موتوری، از جمله اختلالات احتمالی در عملکرد چنین فعالیت هایی که ممکن است در روز بعد از مصرف دارو رخ دهد، احتیاط کنند. استازولام. همچنین باید به بیماران در مورد اثرات ترکیبی احتمالی الکل و سایر داروهای مضعف CNS هشدار داد.

مانند سایر بنزودیازپین‌ها، فراموشی، واکنش‌های متناقض (مانند هیجان، تحریک، و غیره) و سایر اثرات نامطلوب رفتاری ممکن است به‌طور غیرقابل پیش‌بینی رخ دهند.

تداخل استازولام با داروهایی که متابولیسم را از طریق سیتوکروم P450 3A (CYP3A) مهار می کنند

متابولیسم استازولام به متابولیت اصلی در گردش 4-هیدروکسی استازولام و متابولیسم سایر تری آزولوبنزودیازپین ها توسط CYP3A کاتالیز می شود. در نتیجه، باید از مصرف استازولام در بیمارانی که کتوکونازول و ایتراکونازول دریافت می‌کنند، که مهارکننده‌های بسیار قوی CYP3A هستند، اجتناب شود.موارد منع مصرف). با داروهایی که CYP3A را به میزان کمتر، اما هنوز قابل توجهی مهار می کنند، استازولام باید فقط با احتیاط و در نظر گرفتن کاهش دوز مناسب مصرف شود. موارد زیر نمونه‌هایی از داروهای شناخته شده برای مهار متابولیسم سایر بنزودیازپین‌های مرتبط، احتمالاً از طریق مهار CYP3A هستند: نفازودون، فلووکسامین، سایمتیدین، دیلتیازم، ایزونیازید، و برخی آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید.

دور سفید 44 159

در حالی که نهزندهمطالعات تداخل دارو-دارو بین استازولام و القاکننده‌های CYP3A انجام شد، ترکیباتی که القاکننده‌های قوی CYP3A هستند (مانند کاربامازپین، فنی‌توئین، ریفامپین و باربیتورات‌ها) که انتظار می‌رود غلظت استازولام را کاهش دهند.

موارد احتیاط

اقدامات احتیاطی عمومی

اختلال در عملکرد حرکتی و/یا شناختی ناشی از تجمع بنزودیازپین‌ها و متابولیت‌های فعال آن‌ها پس از چند روز استفاده مکرر در دوزهای توصیه‌شده آن‌ها، در برخی از بیماران آسیب‌پذیر (مانند کسانی که به‌ویژه به اثرات بنزودیازپین‌ها حساس هستند یا آن‌هایی که کاهش یافته‌اند، نگران‌کننده است. توانایی متابولیسم و ​​از بین بردن آنها) (نگاه کنید بهمقدار و نحوه مصرف).

بیماران مسن یا ناتوان و آنهایی که عملکرد کلیوی یا کبدی دارند باید در مورد این خطرات احتیاط کنند و به آنها توصیه شود که خود را برای علائم آرامبخشی بیش از حد یا اختلالات تحت نظر داشته باشند.

به نظر می رسد استازولام باعث افسردگی تنفسی وابسته به دوز می شود که معمولاً از نظر بالینی در دوزهای توصیه شده در بیماران با عملکرد تنفسی طبیعی ارتباطی ندارد. با این حال، بیمارانی که عملکرد تنفسی آنها به خطر افتاده ممکن است در معرض خطر باشند و باید به طور مناسب تحت نظر باشند. به عنوان یک کلاس، بنزودیازپین ها ظرفیت مهار تنفسی را دارند. با این حال، داده‌های کافی برای مشخص کردن قدرت نسبی آن‌ها در کاهش حرکت تنفسی در دوزهای توصیه شده بالینی وجود ندارد.

همانند سایر بنزودیازپین ها، استازولام باید با احتیاط در بیمارانی که علائم یا نشانه های افسردگی را نشان می دهند تجویز شود. ممکن است تمایل به خودکشی در چنین بیمارانی وجود داشته باشد و ممکن است اقدامات محافظتی لازم باشد. مصرف بیش از حد عمدی در این گروه از بیماران شایع تر است. بنابراین در هر زمان باید کمترین مقدار دارویی که امکان پذیر است برای بیمار تجویز شود.

اطلاعات برای بیماران

به بیمار توصیه کنید که برچسب بیمار مورد تایید FDA (راهنمای دارو) را مطالعه کند.

خطرات ناشی از مصرف همزمان با مواد افیونی

به بیماران و مراقبان خود در مورد خطرات احتمالی افسردگی تنفسی و آرامبخشی بالقوه کشنده در هنگام استفاده از استازولام با مواد افیونی توصیه کنید و از مصرف همزمان این داروها خودداری کنید مگر اینکه تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی باشد. به بیماران توصیه کنید تا زمانی که اثرات مصرف همزمان با مواد افیونی مشخص نشده است رانندگی نکنند یا با ماشین آلات سنگین کار نکنند (نگاه کنید بههشدارها: خطرات ناشی از مصرف همزمان با مواد افیونیواقدامات احتیاطی، تداخلات دارویی).

سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد

به بیماران اطلاع دهید که استفاده از استازولام، حتی در دوزهای توصیه شده، مصرف کنندگان را در معرض خطرات سوء مصرف، سوء استفاده و اعتیاد قرار می دهد که می تواند منجر به مصرف بیش از حد و مرگ شود، به ویژه هنگامی که در ترکیب با سایر داروها (مانند مسکن های مخدر)، الکل، و/یا مواد غیرقانونی بیماران را در مورد علائم و نشانه های سوء مصرف بنزودیازپین، استفاده نادرست و اعتیاد آگاه کنید. در صورت بروز این علائم و/یا علائم، به دنبال کمک پزشکی باشند. و در مورد دفع مناسب داروی استفاده نشده (نگاه کنید بههشدارها، سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیادوسوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر).

واکنش های کناره گیری

به بیماران اطلاع دهید که استفاده مداوم از استازولام ممکن است به وابستگی فیزیکی قابل توجه بالینی منجر شود و قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز استازولام ممکن است باعث بروز واکنش‌های حاد قطع مصرف شود که می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد. به بیماران اطلاع دهید که در برخی موارد، بیمارانی که بنزودیازپین مصرف می کنند، دچار سندرم ترک طولانی مدت با علائم ترک شده اند که از هفته ها تا بیش از 12 ماه طول می کشد. به بیماران آموزش دهید که قطع یا کاهش دوز استازولام ممکن است نیاز به کاهش تدریجی داشته باشد (نگاه کنید بههشدارها، وابستگی و واکنش های کناره گیریوسوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر).

'رانندگی در خواب' و سایر رفتارهای پیچیده

گزارش‌هایی مبنی بر اینکه افرادی پس از مصرف آرام‌بخش-هیپنوتیزم‌کننده از رختخواب بلند می‌شوند و در حالی که کاملاً بیدار نیستند، رانندگی می‌کنند، اغلب بدون خاطره‌ای از این رویداد. اگر بیمار چنین اپیزودی را تجربه کند، باید فوراً به پزشک خود اطلاع داده شود، زیرا «رانندگی در خواب» می‌تواند خطرناک باشد. این رفتار زمانی که داروهای آرامبخش- خواب آور همراه با الکل یا سایر داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی مصرف می شوند، بیشتر رخ می دهد.هشدارها). سایر رفتارهای پیچیده (مانند تهیه و خوردن غذا، برقراری تماس تلفنی یا داشتن رابطه جنسی) در بیمارانی که پس از مصرف آرامبخش- خواب آور بیدار نیستند، گزارش شده است. مانند رانندگی در خواب، بیماران معمولاً این رویدادها را به خاطر نمی آورند.

پزشک خود را در مورد مصرف الکل و دارویی که اکنون مصرف می کنید، از جمله داروهایی که می توانید بدون نسخه خریداری کنید، مطلع کنید. در طول درمان با داروهای خواب آور نباید از الکل استفاده شود.

اگر قصد بارداری دارید، باردار هستید یا در حین مصرف این دارو باردار شده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت شیردهی نباید از این دارو استفاده کنید، زیرا ممکن است دارو در شیر مادر دفع شود.

تا زمانی که تأثیر این دارو بر روی شما را تجربه نکرده اید، رانندگی نکنید، ماشین آلات بالقوه خطرناک را کار نکنید، یا پس از مصرف این دارو در مشاغل خطرناکی که نیاز به هوشیاری ذهنی کامل دارند، شرکت نکنید.

به بیماران توصیه کنید که افزایش خواب آلودگی و کاهش هوشیاری ممکن است خطر زمین خوردن را در برخی از بیماران افزایش دهد.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش‌های آزمایشگاهی معمولاً در بیماران سالم مورد نیاز نیست. هنگامی که درمان با استازولام طولانی می شود، شمارش دوره ای خون، آزمایش ادرار و آنالیزهای شیمیایی خون توصیه می شود.

تداخلات دارویی

مصرف همزمان بنزودیازپین ها و مواد افیونی خطر ابتلا به افسردگی تنفسی را به دلیل عملکرد در مکان های گیرنده مختلف در CNS که تنفس را کنترل می کنند، افزایش می دهد. بنزودیازپین ها در GABA تداخل دارندآسایت‌ها و مواد افیونی عمدتاً در گیرنده‌های مو تعامل دارند. هنگامی که بنزودیازپین ها و مواد افیونی با هم ترکیب می شوند، پتانسیل بنزودیازپین ها برای تشدید قابل توجه افسردگی تنفسی مرتبط با مواد افیونی وجود دارد.

دوز و مدت مصرف همزمان بنزودیازپین ها و مواد افیونی را محدود کنید و بیماران را از نظر افسردگی و آرامبخشی تنفسی از نزدیک تحت نظر بگیرید.

اگر استازولام همزمان با سایر داروهایی که بر روی سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارند تجویز می‌شود، باید به فارماکولوژی همه عوامل توجه کرد. اثر بنزودیازپین‌ها ممکن است توسط داروهای ضد تشنج، آنتی هیستامین‌ها، الکل، باربیتورات‌ها، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز، مخدرها، فنوتیازین‌ها، داروهای روان‌گردان یا سایر داروهایی که باعث ایجاد افسردگی CNS می‌شوند، تقویت شود.

افراد سیگاری نسبت به افراد غیرسیگاری ترخیص کالا از گمرک بنزودیازپین ها افزایش یافته است. این در مطالعات با استازولام مشاهده شد (نگاه کنید بهفارماکولوژی بالینی).

در حالی که نهزندهمطالعات تداخل دارو-دارو بین استازولام و القاکننده‌های CYP3A انجام شد، ترکیباتی که القاکننده‌های قوی CYP3A هستند (مانند کاربامازپین، فنی‌توئین، ریفامپین و باربیتورات‌ها) که انتظار می‌رود غلظت استازولام را کاهش دهند.

تداخل استازولام با داروهایی که متابولیسم را از طریق سیتوکروم P450 3A (CYP3A) مهار می کنند

متابولیسم استازولام به متابولیت اصلی در گردش 4-هیدروکسی استازولام و متابولیسم سایر تری آزولوبنزودیازپین ها توسط CYP3A کاتالیز می شود. در نتیجه، باید از مصرف استازولام در بیمارانی که کتوکونازول و ایتراکونازول دریافت می‌کنند، که مهارکننده‌های بسیار قوی CYP3A هستند، اجتناب شود.موارد منع مصرف). با داروهایی که CYP3A را به میزان کمتر، اما هنوز قابل توجهی مهار می کنند، استازولام باید فقط با احتیاط و در نظر گرفتن کاهش دوز مناسب مصرف شود. موارد زیر نمونه‌هایی از داروهای شناخته شده برای مهار متابولیسم سایر بنزودیازپین‌های مرتبط، احتمالاً از طریق مهار CYP3A هستند: نفازودون، فلووکسامین، سایمتیدین، دیلتیازم، ایزونیازید، و برخی آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید.

تداخل دارویی با فلوکستین

یک مطالعه با دوز چندگانه برای ارزیابی اثر فلوکستین 20 میلی گرم BID بر فارماکوکینتیک استازولام 2 میلی گرم QHS پس از هفت روز انجام شد. فارماکوکینتیک استازولام (Cحداکثرو AUC) در طول دوزهای چندگانه فلوکستین تحت تأثیر قرار نگرفتند، که نشان دهنده هیچ تعامل فارماکوکینتیک بالینی قابل توجهی نیست.

تداخل استازولام با سایر داروهای متابولیزه شده توسط سیتوکروم P450 (CYP)

در غلظت‌های مرتبط بالینی، مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهد که استازولام (0.6 ΜM) نسبت به ایزوفرم‌های اصلی سیتوکروم P450 CYP1A2، CYP2A6، CYP2C9، CYP2C19، CYP2D6، CYP2E1 و CYP3A بازدارنده نیست. بنابراین بر اساس این موارددرونکشتگاهیداده ها، بعید است استازولام از تبدیل زیستی سایر داروهای متابولیزه شده توسط این ایزوفرم های CYP جلوگیری کند.

سرطان زایی، جهش زایی، اختلال در باروری

مطالعات سرطان‌زایی دو ساله در موش‌ها و موش‌ها به ترتیب با دوزهای 0.8، 3 و 10 mg/kg/day و 0.5، 2 و 10 mg/kg/day انجام شد. شواهدی از تومورزایی در هر دو مطالعه مشاهده نشد. بروز ندول های کبدی هیپرپلاستیک در موش های ماده با توجه به سطوح دوز متوسط ​​و بالا افزایش یافت. اهمیت چنین گره هایی در موش در حال حاضر مشخص نیست.

درونکشتگاهیوزندهتست های جهش زایی از جمله تست ایمز، ترمیم DNA درB. subtilis،زندهسیتوژنتیک در موش و موش، و آزمایش کشنده غالب در موش پتانسیل جهش زایی برای استازولام را نشان نداد.

باروری در موش های صحرایی نر و ماده تحت تأثیر دوزهای تا 30 برابر دوز معمول توصیه شده برای انسان قرار نگرفت.

بارداری

اثرات تراتوژنیک

(دیدنموارد منع مصرف.)

اثرات غیرتراتوژنیک

کودکی که از مادری که بنزودیازپین مصرف می کند به دنیا می آید ممکن است در معرض خطر علائم ترک در دوران پس از زایمان باشد. شلی نوزادی در نوزاد متولد شده از مادری که در دوران بارداری بنزودیازپین دریافت کرده است، گزارش شده است.

کار و تحویل

استازولام هیچ استفاده ثابتی در زایمان یا زایمان ندارد.

مادران شیرده

مطالعات انسانی انجام نشده است. با این حال، مطالعات روی موش‌های شیرده نشان می‌دهد که استازولام و/یا متابولیت‌های آن در شیر ترشح می‌شوند. استفاده از استازولام در مادران شیرده توصیه نمی شود.

استفاده در کودکان

ایمنی و اثربخشی در بیماران اطفال زیر 18 سال ثابت نشده است.

استفاده سالمندان

تقریباً 18٪ از افراد شرکت کننده در کارآزمایی های بالینی قبل از بازاریابی استازولام 60 سال یا بیشتر سن داشتند. به طور کلی، نمایه عوارض جانبی تفاوت اساسی با آنچه در افراد جوان مشاهده شد، نداشت. هنگام تجویز بنزودیازپین ها برای بیماران مسن کوچک یا ناتوان باید احتیاط کرد (نگاه کنید بهمقدار و نحوه مصرف).

واکنش های نامطلوب

معمولا مشاهده می شود

شایع ترین عوارض جانبی مشاهده شده مرتبط با استفاده از استازولام که با بروز مشابه در بین بیماران تحت درمان با دارونما مشاهده نشد، خواب آلودگی، هیپوکینزی، سرگیجه و هماهنگی غیرطبیعی بود.

مرتبط با قطع درمان

تقریباً 3٪ از 1277 بیمار که در آزمایشات بالینی پیش از بازاریابی در ایالات متحده استازولام دریافت کرده بودند، درمان را به دلیل یک رویداد بالینی نامطلوب قطع کردند. تنها رویدادی که معمولاً با قطع همراه بود، که 1.3٪ از کل را تشکیل می داد، خواب آلودگی بود.

بروز در کارآزمایی های بالینی کنترل شده

جدول زیر عوارض جانبی را که با بروز 1٪ یا بیشتر در میان بیماران مبتلا به بی خوابی که در کارآزمایی های 7 شبه کنترل شده با دارونما، استازولام دریافت کردند، برشمرده است. رویدادهای گزارش شده توسط محققین برای تعیین فراوانی رویدادها به اصطلاحات فرهنگ لغت استاندارد (COSTART) طبقه بندی شدند. فرکانس رویدادهای گزارش شده برای وقوع این رویدادها در ابتدا تصحیح نشد. فرکانس ها از داده های ادغام شده در شش مطالعه به دست آمد: استازولام، N = 685. دارونما، N = 433. تجویز کننده باید آگاه باشد که این ارقام را نمی توان برای پیش بینی بروز عوارض جانبی در دوره معمول پزشکی استفاده کرد که در آن ویژگی های بیمار و سایر عوامل با موارد غالب در این شش کارآزمایی بالینی متفاوت است. به طور مشابه، فرکانس‌های ذکر شده را نمی‌توان با ارقام به‌دست‌آمده از سایر محققین بالینی مربوط به محصولات و کاربردهای دارویی مرتبط مقایسه کرد، زیرا هر گروه از آزمایش‌های دارویی تحت مجموعه‌ای از شرایط متفاوت انجام شد. با این حال، ارقام ذکر شده مبنایی برای تخمین سهم نسبی عوامل دارویی و غیردارویی در بروز عوارض جانبی در جمعیت مورد مطالعه در اختیار پزشک قرار می دهد.

بروز تجارب نامطلوب در کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده با دارونما (درصد گزارش‌دهی بیماران)

*رویدادهای گزارش شده توسط حداقل 1% از بیماران استازولام.

سایر رویدادهای نامطلوب

در طول کارآزمایی‌های بالینی، که برخی از آنها با دارونما کنترل نمی‌شدند، استازولام بر روی حدود 1300 بیمار تجویز شد. رویدادهای ناخوشایند مرتبط با این مواجهه توسط محققین بالینی با استفاده از اصطلاحات انتخابی خود ثبت شد. برای ارائه یک تخمین معنادار از نسبت افرادی که حوادث نامطلوب را تجربه می کنند، انواع مشابه رویدادهای ناخوشایند باید در تعداد کمتری از دسته های رویداد استاندارد گروه بندی شوند. در جدول‌های بعدی، یک اصطلاح استاندارد فرهنگ لغت COSTART برای طبقه‌بندی عوارض جانبی گزارش‌شده استفاده شده است. بنابراین، فرکانس‌های ارائه‌شده نشان‌دهنده نسبت 1277 فردی است که در معرض استازولام قرار گرفته‌اند که حداقل یک بار در حین دریافت استازولام، رویدادی از نوع ذکر شده را تجربه کرده‌اند. همه رویدادهای گزارش‌شده شامل آن‌هایی هستند که قبلاً در جدول قبلی فهرست شده‌اند، آن‌هایی که اصطلاحات COSTART خیلی کلی نیستند که آموزنده باشند، و رویدادهایی که علت دارو از راه دور بوده است. رویدادها بیشتر در دسته‌های سیستم بدن طبقه‌بندی می‌شوند و با استفاده از تعاریف زیر به ترتیب کاهش فراوانی شمارش می‌شوند: عوارض جانبی مکرر به عنوان مواردی تعریف می‌شوند که در یک یا چند مورد در حداقل 1/100 بیمار رخ می‌دهند. عوارض جانبی نادر مواردی است که در 1/100 تا 1/1000 بیمار رخ می دهد. حوادث نادر آنهایی هستند که در کمتر از 1/1000 بیمار رخ می دهند. مهم است که تأکید شود، اگرچه حوادث گزارش شده در طول درمان با استازولام رخ داده است، اما لزوماً ناشی از آن نبوده است.

بدن به عنوان یک کل- به ندرت: واکنش آلرژیک، لرز، تب، درد گردن، درد اندام فوقانی. نادر: ادم، درد فک، سینه متورم.

سیستم قلبی عروقی- به ندرت: گرگرفتگی، تپش قلب؛ نادر: آریتمی، سنکوپ.

دستگاه گوارش- مکرر: یبوست، خشکی دهان. به ندرت: کاهش اشتها، نفخ معده، گاستریت، افزایش اشتها، استفراغ. نادر: انتروکولیت، ملنا، زخم دهان.

سیستم غدد درون ریز- نادر: ندول تیروئید.

سیستم خونی و لنفاوی- نادر: لکوپنی، پورپورا، غدد لنفاوی متورم.

اختلالات متابولیک/تغذیه ای- نادر: تشنگی؛ نادر: افزایش SGOT، افزایش وزن، کاهش وزن.

سیستم اسکلتی عضلانی- نادر: آرتریت، اسپاسم عضلانی، میالژی. نادر: آرترالژی.

سیستم عصبی- مکرر: اضطراب؛ به ندرت: بی قراری، فراموشی، بی تفاوتی، ناتوانی عاطفی، سرخوشی، خصومت، پارستزی، تشنج، اختلال خواب، بی حالی، انقباض. نادر: آتاکسی، پارستزی محیطی، کاهش میل جنسی، کاهش رفلکس، توهم، نوریت، نیستاگموس، لرزش.

تغییرات جزئی در الگوهای EEG، معمولاً فعالیت سریع با ولتاژ پایین، در بیماران در طول درمان یا ترک استازولام مشاهده شده است و هیچ اهمیت بالینی شناخته شده ای ندارند.

دستگاه تنفسی- نادر: آسم، سرفه، تنگی نفس، رینیت، سینوزیت. نادر: اپیستاکسی، هیپرونتیلاسیون، لارنژیت.

پوست و زائده ها- به ندرت: بثورات، عرق کردن، کهیر. نادر: آکنه، پوست خشک.

حس های خاص- به ندرت: دید غیر طبیعی، گوش درد، سوزش چشم، درد چشم، تورم چشم، مزه انحرافی، فتوفوبیا، وزوز گوش. نادر: کاهش شنوایی، دوبینی، دوبینی.

دستگاه ادراری تناسلی- به ندرت: تکرر ادرار، دردهای قاعدگی، تردید در ادرار، فوریت ادرار، ترشحات/خارش واژن. نادر: هماچوری، شب ادراری، اولیگوری، ترشح آلت تناسلی، بی اختیاری ادرار.

گزارش های پس از مقدمه- گزارش‌های داوطلبانه تجربه غیرآمریکایی پس از بازاریابی با استازولام شامل موارد نادری از حساسیت به نور، سندرم استیونز-جانسون و آگرانولوسیتوز است.

به دلیل ماهیت کنترل نشده این گزارشات خود به خود، رابطه علت و معلولی با درمان استازولام مشخص نشده است.

سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر

مواد کنترل شده

استازولام یک ماده کنترل شده در جدول IV است.

سو استفاده کردن

استازولام یک بنزودیازپین و یک مضعف CNS با پتانسیل سوء استفاده و اعتیاد است. سوء استفاده عبارت است از استفاده عمدی و غیردرمانی از یک دارو، حتی یک بار، برای اثرات روانی یا فیزیولوژیکی مطلوب آن. استفاده نادرست عبارت است از استفاده عمدی، برای اهداف درمانی، از یک دارو توسط یک فرد به روشی غیر از تجویز یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا افرادی که برای آنها تجویز نشده است. اعتیاد به مواد مخدر مجموعه‌ای از پدیده‌های رفتاری، شناختی و فیزیولوژیکی است که ممکن است شامل میل شدید به مصرف دارو، مشکلات در کنترل مصرف مواد (مثلاً ادامه مصرف مواد با وجود پیامدهای مضر، اولویت دادن به مصرف مواد مخدر نسبت به سایر فعالیت‌ها و... باشد. تعهدات) و تحمل یا وابستگی فیزیکی احتمالی. حتی مصرف بنزودیازپین ها طبق تجویز ممکن است بیماران را در معرض خطر سوء استفاده و سوء استفاده از داروهای خود قرار دهد. سوء استفاده و سوء استفاده ممکن است منجر به اعتیاد شود.

سوء استفاده و استفاده نادرست از بنزودیازپین ها اغلب (اما نه همیشه) شامل استفاده از دوزهای بیشتر از حداکثر دوز توصیه شده است و معمولاً شامل مصرف همزمان سایر داروها، الکل و/یا مواد غیرقانونی است که با افزایش فرکانس پیامدهای جانبی جدی همراه است. از جمله افسردگی تنفسی، مصرف بیش از حد یا مرگ. بنزودیازپین ها اغلب توسط افرادی که از مواد مخدر و سایر مواد سوء مصرف می کنند و افراد مبتلا به اختلالات اعتیاد آور جستجو می کنند.هشدارها، سوء استفاده، سوء استفاده و اعتیاد).

عوارض جانبی زیر با سوء مصرف و/یا استفاده نادرست بنزودیازپین رخ داده است: درد شکمی، فراموشی، بی اشتهایی، اضطراب، پرخاشگری، آتاکسی، تاری دید، گیجی، افسردگی، مهار نشدن، بی‌حسی، سرگیجه، سرخوشی، اختلال در تمرکز و حافظه، اختلال در هضم. درد عضلانی، تکلم نامفهوم، لرزش و سرگیجه.

عوارض جانبی شدید زیر با سوء مصرف و/یا استفاده نادرست بنزودیازپین رخ داده است: هذیان، پارانویا، افکار و رفتار خودکشی، تشنج، کما، مشکل تنفسی و مرگ. مرگ بیشتر با مصرف چند ماده (به ویژه بنزودیازپین ها با سایر داروهای مضعف CNS مانند مواد افیونی و الکل) همراه است.

وابستگی

وابستگی فیزیکی

استازولام ممکن است از ادامه درمان وابستگی فیزیکی ایجاد کند. وابستگی فیزیکی حالتی است که در نتیجه سازگاری فیزیولوژیکی در پاسخ به مصرف مکرر دارو ایجاد می شود و با علائم و نشانه های ترک پس از قطع ناگهانی یا کاهش قابل توجه دوز دارو نمایان می شود. قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز بنزودیازپین ها یا تجویز فلومازنیل، آنتاگونیست بنزودیازپین، ممکن است باعث بروز واکنش های حاد قطع مصرف، از جمله تشنج شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد. بیمارانی که پس از قطع مصرف بنزودیازپین یا کاهش سریع دوز در معرض خطر افزایش عوارض جانبی ترک هستند، شامل افرادی هستند که دوزهای بالاتر (مثلاً دوزهای بالاتر و/یا مکرر) را مصرف می کنند و افرادی که مدت زمان مصرف طولانی تری داشته اند.هشدارها، وابستگی و واکنش های کناره گیری).

برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از کاهش تدریجی استازولام برای قطع یا کاهش دوز استفاده کنید.دوز و مصرف، قطع یا کاهش دوز استازولاموهشدارها، وابستگی و واکنش های کناره گیری).

علائم و نشانه های ترک حاد

علائم و نشانه‌های ترک حاد مرتبط با بنزودیازپین‌ها شامل حرکات غیر ارادی غیرطبیعی، اضطراب، تاری دید، مسخ شخصیت، افسردگی، غیرواقعی شدن، سرگیجه، خستگی، عوارض جانبی گوارشی (مانند تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها)، کاهش وزن، سردرد است. هایپراکوزیس، فشار خون بالا، تحریک پذیری، بی خوابی، اختلال حافظه، درد و سفتی عضلات، حملات پانیک، فتوفوبیا، بی قراری، تاکی کاردی و لرزش. علائم و نشانه های حاد ترک شدیدتر، از جمله واکنش های تهدید کننده زندگی، شامل کاتاتونی، تشنج، هذیان، افسردگی، توهم، شیدایی، روان پریشی، تشنج و خودکشی است.

سندرم ترک طولانی مدت

سندرم ترک طولانی‌مدت مرتبط با بنزودیازپین‌ها با اضطراب، اختلال شناختی، افسردگی، بی‌خوابی، شکل‌گیری، علائم حرکتی (مانند ضعف، لرزش، انقباضات عضلانی)، پارستزی و وزوز گوش مشخص می‌شود که بیش از 4 تا 6 هفته پس از قطع اولیه بنزودیازپین ادامه می‌یابد. علائم ترک طولانی مدت ممکن است از هفته ها تا بیش از 12 ماه طول بکشد. در نتیجه، ممکن است در افتراق علائم ترک از ظهور مجدد یا تداوم علائمی که برای آنها بنزودیازپین استفاده شده است، مشکل وجود داشته باشد.

تحمل

تحمل استازولام ممکن است با ادامه درمان ایجاد شود. تحمل یک حالت فیزیولوژیکی است که با کاهش پاسخ به یک دارو پس از تجویز مکرر مشخص می شود (یعنی دوز بالاتری از یک دارو برای ایجاد همان اثری که زمانی با دوز پایین تر به دست می آمد مورد نیاز است). ممکن است تحمل به اثر درمانی استازولام ایجاد شود. با این حال، تحمل کمی نسبت به واکنش های فراموشی و سایر اختلالات شناختی ناشی از بنزودیازپین ها ایجاد می شود.

مصرف بیش از حد

همانند سایر بنزودیازپین‌ها، تجربه مصرف استازولام نشان می‌دهد که تظاهرات مصرف بیش از حد شامل خواب‌آلودگی، افسردگی تنفسی، گیجی، اختلال در هماهنگی، تکلم و در نهایت کما است. بیماران از مصرف بیش از حد 40 میلی گرم بهبود یافته اند. همانطور که در مدیریت مصرف بیش از حد عمدی با هر دارویی، باید این احتمال را در نظر گرفت که ممکن است چندین دارو مصرف شده باشد.

تخلیه معده، یا با القای استفراغ، شستشو یا هر دو، باید فورا انجام شود. حفظ تهویه مناسب ضروری است. مراقبت های حمایتی عمومی، شامل نظارت مکرر علائم حیاتی و مشاهده دقیق بیمار، اندیکاسیون دارد. مایعات باید به صورت داخل وریدی برای حفظ فشار خون و تشویق دیورز تجویز شوند. ارزش دیالیز در درمان مصرف بیش از حد بنزودیازپین مشخص نشده است. ممکن است پزشک بخواهد برای اطلاعات به روز در مورد مدیریت مصرف بیش از حد داروی خواب آور، با مرکز کنترل سم تماس بگیرد.

فلومازنیل، یک آنتاگونیست خاص گیرنده بنزودیازپین، برای معکوس کردن کامل یا جزئی اثرات آرام‌بخش بنزودیازپین‌ها نشان داده می‌شود و ممکن است در شرایطی که مصرف بیش از حد بنزودیازپین شناخته شده یا مشکوک است استفاده شود. قبل از تجویز فلومازنیل، اقدامات لازم برای ایمن سازی راه هوایی، تهویه و دسترسی داخل وریدی باید انجام شود. فلومازنیل به عنوان داروی کمکی و نه به عنوان جایگزینی برای مدیریت صحیح مصرف بیش از حد بنزودیازپین در نظر گرفته شده است. بیمارانی که با فلومازنیل درمان می‌شوند باید از نظر آرام‌سازی، افسردگی تنفسی و سایر اثرات باقی‌مانده بنزودیازپین برای یک دوره مناسب پس از درمان تحت نظر باشند.تجویز کننده باید از خطر تشنج در ارتباط با درمان فلومازنیل، به ویژه در مصرف کنندگان طولانی مدت بنزودیازپین و در مصرف بیش از حد دوره ای داروهای ضد افسردگی آگاه باشد.قبل از استفاده باید از بسته بندی کامل فلومازنیل شامل موارد منع مصرف، هشدارها و اقدامات احتیاطی استفاده کرد.

دوز و نحوه مصرف

دوز اولیه توصیه شده برای بزرگسالان 1 میلی گرم قبل از خواب است. با این حال، برخی از بیماران ممکن است به دوز 2 میلی گرم نیاز داشته باشند. در بیماران مسن سالم، 1 میلی گرم نیز دوز شروع مناسب است، اما افزایش آن باید با احتیاط خاصی آغاز شود. در بیماران مسن‌تر کوچک یا ناتوان، دوز شروع 0.5 میلی‌گرم، در حالی که فقط در کل جمعیت سالمند مؤثر است، باید در نظر گرفته شود.

قطع یا کاهش دوز استازولام

برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از یک کاهش تدریجی برای قطع مصرف استازولام یا کاهش دوز استفاده کنید. اگر بیمار واکنش‌های ترک نشان داد، مکث مخروطی یا افزایش دوز به سطح دوز کاهش‌یافته قبلی را در نظر بگیرید. سپس دوز را به آرامی کاهش دهید (نگاه کنید بههشدارها، وابستگی و واکنش های کناره گیریوسوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر، وابستگی).

استازولام چگونه عرضه می شود

قرص استازولام، USP 1 میلی گرم به صورت قرص های سفید، مربعی، با صورت صاف، لبه های اریب، قرص های نمره دار با برجسته N بالای نیم بند و 480 در زیر دو نیم در یک طرف و دو نیم شده از طرف دیگر در بسته بندی در بطری های 100 عددی موجود است (NDC 70954- 480-10).

قرص استازولام، USP 2 میلی‌گرم به‌صورت قرص‌های رنگی، مربعی، صاف، لبه‌های اریب‌دار، قرص‌هایی با N بر روی نیم‌ساخت و 481 در زیر نیم‌نفره در یک طرف و دو نیم‌تایی در سمت دیگر و در بطری‌های 100 تایی (NDC 70954) موجود است. -481-10).

در دمای 20 تا 25 درجه سانتیگراد (68 تا 77 درجه فارنهایت) نگهداری شود [به دمای اتاق کنترل شده USP مراجعه کنید].

در یک ظرف محکم و مقاوم در برابر نور همانطور که در USP تعریف شده است، با درب ضد کودک (در صورت لزوم) توزیع کنید.

همه علائم تجاری متعلق به صاحبان مربوطه می باشد.

تولید شده توسط:

Novice Pharmaceuticals LLC

70 لیک درایو، ویندزور شرقی

نیوجرسی 08520.

LB4282-01

صادر شده:04/2021

SPL MEDGUIDE

PACKAGE LABEL.PINCIPAL DISPLAY Panel

قرص استازولام، USP 1 میلی گرم - NDC 70954-480-10

قرص استازولام، USP 2 میلی گرم - NDC 70954-481-10