فامویر

نام عمومی: فامسیکلوویر
فرم دوز: قرص، روکش شده با فیلم
کلاس دارویی: نوکلئوزیدهای پورین

در این صفحه

• موارد مصرف و استفاده
• مقدار و نحوه مصرف
• اشکال دوز و نقاط قوت
• موارد منع مصرف
• هشدارها و اقدامات احتیاطی
• واکنش های نامطلوب / عوارض جانبی
• تداخلات دارویی
• استفاده در جمعیت های خاص
• مصرف بیش از حد
• شرح
• فارماکولوژی بالینی
• سم شناسی غیر بالینی
• مطالعات بالینی
• نحوه عرضه/ذخیره سازی و نگهداری
• اطلاعات مشاوره بیمار

نام تجاری Famvir در ایالات متحده متوقف شده است، اگر نسخه های عمومی این محصول توسط FDA تایید شده باشد، ممکن است وجود داشته باشد. معادل های عمومی موجود است .

موارد مصرف و استفاده

بیماران بالغ دارای صلاحیت ایمنی

تبخال لابیالیس (جقدیمی سسنگ معدن):فامویر برای درمان هرپس لبیالیس عود کننده اندیکاسیون دارد.

تناسلی ساعتerpes:

مکرر وقسمت ها:فامویر برای درمان دوره های مکرر تبخال تناسلی اندیکاسیون دارد. اثربخشی فامویر زمانی که بیش از 6 ساعت پس از شروع علائم یا ضایعات شروع شود، ثابت نشده است.

سرکوب کننده تیهراپی:فامویر برای درمان سرکوبگر مزمن دوره های مکرر تبخال تناسلی اندیکاسیون دارد. اثربخشی و ایمنی فامویر برای سرکوب تبخال تناسلی مکرر بیش از یک سال ثابت نشده است.

تبخال بااوستر (زونا):فامویر برای درمان هرپس زوستر اندیکاسیون دارد. اثربخشی فامویر زمانی که بیش از 72 ساعت پس از شروع بثورات شروع شود، ثابت نشده است.

بیماران بزرگسال آلوده به HIV

تبخال دهانی یا تناسلی راجعه:فامویر برای درمان اپیزودهای مکرر تبخال دهانی یا تناسلی در بزرگسالان آلوده به HIV اندیکاسیون دارد. اثربخشی فامویر زمانی که بیش از 48 ساعت پس از شروع علائم یا ضایعات شروع شود، ثابت نشده است.

محدودیت استفاده

اثربخشی و ایمنی فامویر در موارد زیر ثابت نشده است:

• بیماران کمتر از 18 سال
  
• بیماران مبتلا به اولین دوره تبخال تناسلی
  
• بیماران مبتلا به زوستر چشمی
  
• بیماران دچار نقص ایمنی غیر از درمان تبخال دهانی یا تناسلی راجعه در بیماران مبتلا به HIV
  
• بیماران سیاه پوست و آمریکایی آفریقایی تبار مبتلا به تبخال تناسلی مکرر

مقدار و نحوه مصرف

فامویر ممکن است با یا بدون غذا مصرف شود.

توصیه های دوز در بیماران بالغ دارای صلاحیت ایمنی

تبخال لابیالیس (جقدیمی سسنگ معدن):دوز توصیه شده فامویر برای درمان هرپس لبیالیس عودکننده 1500 میلی گرم به صورت تک دوز می باشد. درمان باید با اولین علامت یا علامت تبخال لبیالیس (مانند گزگز، خارش، سوزش، درد یا ضایعه) شروع شود.

تناسلی ساعتerpes:

مکرر وقسمت ها:دوز توصیه شده فامویر برای درمان دوره های مکرر تبخال تناسلی 1000 میلی گرم دو بار در روز به مدت 1 روز است. درمان باید با اولین علامت یا علامت یک دوره عود کننده (مانند گزگز، خارش، سوزش، درد یا ضایعه) شروع شود.

سرکوب کننده تیهراپی:دوز توصیه شده فامویر برای درمان سرکوبگر مزمن دوره های مکرر تبخال تناسلی 250 میلی گرم دو بار در روز است.

تبخال بااوستر (زونا):دوز توصیه شده فامویر برای درمان هرپس زوستر 500 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت 7 روز است. درمان باید به محض تشخیص هرپس زوستر آغاز شود.

توصیه های دوز در بیماران بزرگسال آلوده به HIV

دهانی یا تناسلی مکرر تبخال:دوز توصیه شده فامویر برای درمان تبخال دهانی یا تناسلی راجعه در بیماران مبتلا به HIV 500 میلی گرم دو بار در روز به مدت 7 روز است. درمان باید با اولین علامت یا علامت یک دوره عود کننده (مانند گزگز، خارش، سوزش، درد یا ضایعه) شروع شود.

توصیه های دوز در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی

توصیه های دوز برای بیماران بالغ با نارسایی کلیوی در جدول 1 ارائه شده است [نگاه کنید بهاز i استفاده کنیدn جمعیت خاص (8.6)، فارماکولوژی بالینی (12.3)].

*همودیالیز

اشکال دوز و قوت

قرص فامویر در 3 قدرت موجود است:

• 125 میلی گرم: سفید، دور پوشش داده شده، دو محدب، لبه های اریب، برجسته با Famvir در یک طرف و 125 در طرف دیگر.
  
• 250 میلی‌گرم: سفید، دور پوشش‌دار، لبه‌های دو محدب، اریب‌دار، برجسته‌شده با Famvir در یک طرف و 250 در طرف دیگر.
  
• 500 میلی گرم: سفید، بیضی شکل، پوشش داده شده، دو محدب، برجسته شده با فامویر در یک طرف و 500 در طرف دیگر.

موارد منع مصرف

Famvir در بیماران مبتلا به حساسیت مفرط شناخته شده به محصول، اجزای آن، یا Denavir منع مصرف دارد.®(کرم پنسیکلوویر).

هشدارها و اقدامات احتیاطی

نارسایی حاد کلیه:مواردی از نارسایی حاد کلیه در بیماران مبتلا به بیماری زمینه ای کلیوی که دوزهای نامناسب بالای فامویر را برای سطح عملکرد کلیوی خود دریافت کرده اند گزارش شده است. هنگام تجویز فامویر به بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی، کاهش دوز توصیه می شوددوز و تجویز (2.3)، استفاده در جمعیت های خاص (8.6)].

واکنش های نامطلوب

نارسایی حاد کلیه با جزئیات بیشتری در سایر بخش های برچسب مورد بحث قرار گرفته است [نگاه کنید بههشدارها و اقدامات احتیاطی (5)].

شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده در حداقل یک نشانه توسط بیش از 10 درصد از بیماران بزرگسال تحت درمان با فامویر، سردرد و حالت تهوع است.

تجربه کارآزمایی های بالینی در بیماران بزرگسال

از آنجایی که کارآزمایی‌های بالینی تحت شرایط بسیار متفاوتی انجام می‌شوند، نرخ‌های واکنش نامطلوب مشاهده‌شده در کارآزمایی‌های بالینی یک دارو را نمی‌توان مستقیماً با نرخ‌های آزمایش‌های بالینی داروی دیگر مقایسه کرد و ممکن است نرخ‌های مشاهده شده در عمل را منعکس نکند.

دارای قابلیت ایمنی پبیماران:ایمنی فامویر در مطالعات بالینی فعال و کنترل شده با دارونما شامل 816 بیمار تحت درمان با فامویر مبتلا به هرپس زوستر (Famvir، 250 میلی گرم سه بار در روز تا 750 میلی گرم سه بار در روز) ارزیابی شده است. 163 بیمار تحت درمان با فامویر با تبخال تناسلی مکرر (Famvir، 1000 میلی گرم دو بار در روز). 1197 بیمار مبتلا به تبخال تناسلی راجعه تحت درمان با فامویر به عنوان درمان سرکوب‌کننده (125 میلی‌گرم یک بار در روز تا 250 میلی‌گرم سه بار در روز) که از این تعداد 570 بیمار حداقل به مدت 10 ماه فامویر (با برچسب باز و/یا دوسوکور) دریافت کردند. و 447 بیمار مبتلا به هرپس لبیالیس تحت درمان با فامویر (فامویر، 1500 میلی گرم یک بار در روز یا 750 میلی گرم دو بار در روز). جدول 2 عوارض جانبی منتخب را فهرست می کند.

*بیماران ممکن است وارد بیش از یک کارآزمایی بالینی شده باشند.

†7 روز درمان

‡1 روز درمان

§درمان روزانه

جدول 3 ناهنجاری های آزمایشگاهی منتخب را در کارآزمایی های سرکوب تبخال تناسلی فهرست می کند.

*درصد بیماران مبتلا به ناهنجاری های آزمایشگاهی که از ابتدا افزایش یا کاهش یافته و خارج از محدوده مشخص شده بودند.

†مقادیر n نشان دهنده حداقل تعداد بیماران ارزیابی شده برای هر پارامتر آزمایشگاهی است.

NRH = محدوده نرمال بالا.

NRL=محدوده نرمال کم.

آلوده به HIV پبیماران:در بیماران آلوده به HIV، شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده برای فامویر (500 میلی گرم دو بار در روز؛ 150=n) و آسیکلوویر (400 میلی گرم، 5 بار در روز؛ 143=n) به ترتیب سردرد (17٪ در مقابل 15٪) بود. تهوع (11% در مقابل 13%)، اسهال (7% در مقابل 11%)، استفراغ (5% در مقابل 4%)، خستگی (4% در مقابل 2%) و درد شکم (3% در مقابل 2%). 6 درصد.

تجربه پس از بازاریابی

عوارض جانبی ذکر شده در زیر در طول استفاده پس از تایید فامویر گزارش شده است. از آنجایی که این رویدادها به طور داوطلبانه از جمعیتی با اندازه نامشخص گزارش می شوند، همیشه نمی توان به طور قابل اعتماد فراوانی آنها را تخمین زد یا یک رابطه علی با قرار گرفتن در معرض مواد مخدر ایجاد کرد:

اختلالات خونی و سیستم لنفاوی:ترومبوسیتوپنی

اختلالات کبدی صفراوی: تست های غیر طبیعی عملکرد کبد، زردی کلستاتیک

اختلالات سیستم ایمنی: شوک آنافیلاکتیک، واکنش آنافیلاکتیک

اختلالات سیستم عصبی: سرگیجه، خواب آلودگی، تشنج

اختلالات روانیگیجی (شامل هذیان، گیجی و حالت گیجی که عمدتاً در افراد مسن رخ می دهد)، توهم.

اختلالات پوست و بافت زیر جلدی: کهیر، اریتم مولتی فرم، سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز سمی اپیدرمی، آنژیوادم (مانند ادم صورت، پلک، دور چشم و حلق)، واسکولیت با حساسیت

اختلالات قلبی:تپش قلب

تداخلات دارویی

احتمال تأثیر فامویر بر سایر داروها

فارماکوکینتیک حالت پایدار دیگوکسین با تجویز همزمان دوزهای متعدد فامسیکلوویر (500 میلی گرم سه بار در روز) تغییری نکرد. هیچ اثر بالینی قابل توجهی بر روی فارماکوکینتیک زیدوودین، متابولیت آن زیدوودین گلوکورونید، یا امتریسیتابین به دنبال یک دوز خوراکی 500 میلی گرمی فامسیکلوویر همراه با زیدوودین یا امتریسیتابین مشاهده نشد.

یکدرونکشتگاهیمطالعه با استفاده از میکروزوم های کبد انسان نشان می دهد که فامسیکلوویر مهارکننده آنزیم های CYP3A4 نیست.

احتمال تأثیر سایر داروها بر پنسیکلوویر

هیچ تغییر بالینی قابل توجهی در فارماکوکینتیک پنسیکلوویر پس از تجویز تک دوز 500 میلی گرم فامسیکلوویر پس از پیش درمانی با دوزهای متعدد آلوپورینول، سایمتیدین، تئوفیلین، زیدوودین، پرومتازین، زمانی که مدت کوتاهی پس از یک آنتی اسید (منیزیم و آلومینیوم کونکومیت هیدروکسید یا هیدروکسید منیزیم و آلومینیوم) تجویز می شود، مشاهده نشد. امتریسیتابین هیچ اثر بالینی قابل توجهی بر فارماکوکینتیک پنسیکلوویر پس از تجویز دوزهای متعدد (سه بار در روز) فامسیکلوویر (500 میلی گرم) با دوزهای متعدد دیگوکسین مشاهده نشد.

مصرف همزمان با پروبنسید یا سایر داروهایی که به طور قابل توجهی توسط ترشح توبولی فعال کلیه حذف می شوند، ممکن است منجر به افزایش غلظت پلاسمایی پنسیکلوویر شود.

تبدیل 6-دئوکسی پنسیکلوویر به پنسیکلوویر توسط آلدهید اکسیداز کاتالیز می شود. تداخلات با سایر داروهای متابولیزه شده توسط این آنزیم و/یا مهار این آنزیم به طور بالقوه ممکن است رخ دهد. مطالعات تداخل بالینی فامسیکلوویر با سایمتیدین و پرومتازین،درونکشتگاهیمهارکننده های آلدئید اکسیداز، اثرات مرتبطی بر تشکیل پنسیکلوویر نشان ندادند. رالوکسیفن، یک مهارکننده قوی آلدهید اکسیدازدرونکشتگاهی، می تواند تشکیل پنسیکلوویر را کاهش دهد. با این حال، یک مطالعه بالینی تداخل دارو-دارو برای تعیین میزان تداخل بین پنسیکلوویر و رالوکسیفن انجام نشده است.

استفاده در جمعیت های خاص

بارداری

بارداری جدسته B. پس از مصرف خوراکی، فامسیکلوویر (پیش دارو) به پنسیکلوویر (داروی فعال) تبدیل می شود. هیچ مطالعه کافی و به خوبی کنترل شده در مورد استفاده از فامسیکلوویر یا پنسیکلوویر در زنان باردار وجود ندارد. در مطالعات تولید مثل حیوانی با استفاده از فامسیکلوویر و پنسیکلوویر در دوزهای بالاتر از حداکثر دوز توصیه شده برای انسان (MRHD) و قرار گرفتن در معرض انسان، هیچ اثر نامطلوبی بر رشد جنینی مشاهده نشد. از آنجایی که مطالعات تولید مثل حیوانی همیشه پاسخ انسان را پیش بینی نمی کند، فامسیکلوویر فقط در صورت نیاز باید در دوران بارداری استفاده شود.

در مطالعات تولید مثل حیوانی، موش‌ها و خرگوش‌های باردار فامسیکلوویر خوراکی را در دوزهایی (تا 1000 میلی‌گرم/کیلوگرم در روز) دریافت کردند که 2.7 تا 10.8 برابر (موش) و 1.4 تا 5.4 برابر (خرگوش) قرار گرفتن در معرض سیستمیک انسان بر اساس AUC را فراهم می‌کرد. هیچ اثر نامطلوبی بر رشد جنین و جنین مشاهده نشد. در مطالعات دیگر، موش‌ها و خرگوش‌های باردار فامسیکلوویر داخل وریدی در دوزهای (360 میلی‌گرم/کیلوگرم در روز) 1.5 تا 6 بار (موش‌ها) و (120 میلی‌گرم/کیلوگرم در روز) 1.1 تا 4.5 بار (خرگوش) یا پنسی‌کلوویر در دوزهای (80) دریافت کردند. mg/kg/day) 0.3 تا 1.3 برابر (موش) و (60 mg/kg/day) 0.5 تا 2.1 برابر (خرگوش) MRHD بر اساس مقایسه سطح بدن. هیچ اثر نامطلوبی بر رشد جنین و جنین مشاهده نشد.

بارداری وxposure rصادراتبرای نظارت بر پیامدهای مادر و جنین زنان باردار در معرض فامویر، شرکت داروسازی Novartis یک سیستم گزارش بارداری فامویر دارد. به پزشکان توصیه می شود با تماس با شماره 1-888-NOW-NOVA (669-6682) بیماران خود را گزارش کنند.

مادران شیرده

مشخص نیست که فامسیکلوویر (پیش دارو) یا پنسیکلوویر (داروی فعال) در شیر انسان دفع می شود. پس از تجویز خوراکی فامسیکلوویر به موش‌های شیرده، پنسیکلوویر در غلظت‌های بالاتر از غلظت‌های موجود در پلاسما در شیر مادر ترشح می‌شود. هیچ اطلاعاتی در مورد ایمنی فامویر در نوزادان وجود ندارد. فامویر نباید در مادران شیرده استفاده شود مگر اینکه فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی مرتبط با درمان در نظر گرفته شود.

استفاده در کودکان

اثربخشی فامویر در بیماران اطفال ثابت نشده است. مشخصات فارماکوکینتیک و ایمنی فامسیکلوویر (گرانول های تجربی مخلوط با OraSweet®یا قرص) در 3 مطالعه برچسب باز مورد مطالعه قرار گرفتند.

مطالعه 1 یک مطالعه فارماکوکینتیک و ایمنی تک دوز در نوزادان 1 ماهه تا کمتر از 1 سال بود که دارای عفونت فعال ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) بودند یا در معرض خطر ابتلا به HSV بودند. عفونت هجده نفر وارد مطالعه شدند و یک دوز واحد از گرانول های آزمایشی فامسیکلوویر مخلوط با OraSweet را بر اساس وزن بدن بیمار دریافت کردند (دوزها از 25 میلی گرم تا 175 میلی گرم). این دوزها برای ارائه مواجهه های سیستمیک پنسیکلوویر مشابه با مواجهه های سیستمیک پنسیکلوویر که در بزرگسالان پس از تجویز 500 میلی گرم فامسیکلوویر مشاهده می شود، انتخاب شدند. اثربخشی و ایمنی فامسیکلوویر به عنوان درمان سرکوب کننده در نوزادان به دنبال عفونت HSV نوزادی ثابت نشده است. علاوه بر این، اثربخشی را نمی توان از بزرگسالان به نوزادان تعمیم داد زیرا بیماری مشابهی در بزرگسالان وجود ندارد. بنابراین، فامسیکلوویر در نوزادان توصیه نمی شود.

مطالعه 2 یک مطالعه فارماکوکینتیک تک دوز با برچسب باز و ایمنی با دوزهای چندگانه گرانول های تجربی فامسیکلوویر مخلوط با OraSweet در کودکان 1 تا کمتر از 12 سال مبتلا به عفونت HSV یا ویروس واریسلا زوستر (VZV) مشکوک بالینی بود. پنجاه و یک نفر در بخش فارماکوکینتیک مطالعه وارد شدند و یک دوز منفرد تنظیم شده با وزن بدن فامسیکلوویر (دوزهای بین 125 تا 500 میلی گرم) دریافت کردند. این دوزها انتخاب شدند فراهم کند مواجهه های سیستمیک پنسیکلوویر مشابه مواجهه های سیستمیک پنسیکلوویر که در بزرگسالان پس از تجویز 500 میلی گرم فامسیکلوویر مشاهده شد. بر اساس داده‌های فارماکوکینتیک مشاهده‌شده با این دوزها در کودکان، یک الگوریتم جدید دوز مبتنی بر وزن طراحی و در بخش ایمنی چند دوز مطالعه استفاده شد. داده های فارماکوکینتیک با الگوریتم دوز اصلاح شده مبتنی بر وزن به دست نیامد.

در مجموع 100 بیمار در بخش ایمنی با دوز چندگانه مطالعه وارد شدند. 47 نفر با عفونت فعال یا نهفته HSV و 53 نفر مبتلا به آبله مرغان. بیماران مبتلا به عفونت HSV فعال یا نهفته فامسیکلوویر دو بار در روز به مدت 7 روز دریافت کردند. دوز روزانه فامسیکلوویر بسته به وزن بدن بیمار از 150 میلی گرم تا 500 میلی گرم دو بار در روز متغیر بود. بیماران مبتلا به آبله مرغان سه بار در روز به مدت 7 روز فامسیکلوویر دریافت کردند. دوز روزانه فامسیکلوویر بسته به وزن بدن بیمار از 150 میلی گرم تا 500 میلی گرم سه بار در روز متغیر بود. عوارض جانبی بالینی و ناهنجاری های آزمایش آزمایشگاهی مشاهده شده در این مطالعه مشابه موارد مشاهده شده در بزرگسالان بود. داده های موجود برای حمایت از استفاده از فامسیکلوویر برای درمان کودکان 1 تا کمتر از 12 سال مبتلا به آبله مرغان یا عفونت های ناشی از HSV به دلایل زیر کافی نیست:

ابله مرغان:اثر فامسیکلوویر برای درمان آبله مرغان در کودکان و بزرگسالان ثابت نشده است. فامسیکلوویر برای درمان هرپس زوستر در بیماران بالغ تایید شده است. با این حال، برون یابی داده های اثربخشی از بزرگسالان مبتلا به هرپس زوستر به کودکان مبتلا به آبله مرغان مناسب نخواهد بود. اگرچه آبله مرغان و هرپس زوستر توسط یک ویروس ایجاد می شوند، اما بیماری ها متفاوت هستند.

تب خال ناحیه تناسلی:اطلاعات بالینی در مورد تبخال تناسلی در کودکان محدود است. بنابراین، داده های اثربخشی از بزرگسالان را نمی توان به این جمعیت تعمیم داد. علاوه بر این، فامسیکلوویر در کودکان 1 تا کمتر از 12 سال مبتلا به تبخال تناسلی مکرر مورد مطالعه قرار نگرفته است. هیچ یک از کودکان در مطالعه 2 تبخال تناسلی نداشتند.

هرپس لبیالیس:هیچ داده فارماکوکینتیک و ایمنی در کودکان 1 تا کمتر از 12 سال برای حمایت از دوز فامسیکلوویر وجود ندارد که قرار گرفتن در معرض سیستمیک پنسیکلوویر قابل مقایسه با مواجهه سیستمیک پنسیکلوویر در بزرگسالان پس از تجویز تک دوز 1500 میلی گرم باشد. علاوه بر این، هیچ داده اثربخشی در کودکان 1 تا کمتر از 12 سال مبتلا به هرپس لبیالیس راجعه به دست نیامده است.

مطالعه 3 یک مطالعه با برچسب باز و تک بازو برای ارزیابی فارماکوکینتیک، ایمنی و فعالیت ضد ویروسی یک دوز 1500 میلی گرمی (سه قرص 500 میلی گرمی) فامسیکلوویر در کودکان 12 تا کمتر از 18 سال مبتلا به هرپس لبیالیس راجعه بود. . در مجموع 53 نفر در مطالعه وارد شدند. 10 نفر در بخش فارماکوکینتیک مطالعه و 43 نفر در بخش غیرفارماکوکینتیک مطالعه. وزن تمام افراد ثبت نام شده بیشتر یا مساوی 40 کیلوگرم بود. 43 نفری که در بخش غیرفارماکوکینتیکی مطالعه ثبت‌نام کردند، تبخال عودکننده فعال داشتند و یک دوز 1500 میلی‌گرمی فامسیکلوویر را ظرف 24 ساعت پس از شروع علائم دریافت کردند (زمان متوسط ​​تا شروع درمان 21 ساعت بود). نمایه ایمنی فامسیکلوویر مشاهده شده در این مطالعه مشابه آن چیزی بود که در بزرگسالان مشاهده شد. میانگین زمان بهبودی بیماران با ضایعات سقط نشده 5.9 روز بود.

در یک کارآزمایی فاز 3 در بزرگسالان که در آن بیماران یک دوز 1500 میلی‌گرمی فامسیکلوویر یا دارونما دریافت کردند، میانگین زمان بهبودی در بین بیماران با ضایعات سقط نشده 4.4 روز در گروه فامسیکلوویر 1500 میلی‌گرم و در گروه دارونما 6.2 روز بود. گروه دارونما شایان ذکر است، در مطالعه بزرگسالان، درمان توسط بیماران ظرف 1 ساعت پس از شروع علائم شروع شد [نگاه کنید بهمطالعات بالینی (14.1)]. بر اساس نتایج اثربخشی در مطالعه 3، فامسیکلوویر در کودکان 12 تا کمتر از 18 سال مبتلا به هرپس لبیالیس راجعه توصیه نمی شود.

gg 249 xanax bar

استفاده در سالمندان

از 816 بیمار مبتلا به هرپس زوستر در مطالعات بالینی که تحت درمان با فامویر قرار گرفتند، 248 نفر (4/30%) بیشتر از 65 سال سن داشتند و 103 نفر (13%) بیشتر یا مساوی 75 سال سن داشتند. تفاوت کلی در بروز یا انواع عوارض جانبی بین بیماران جوان و مسن‌تر مشاهده نشد. از 610 بیمار مبتلا به هرپس سیمپلکس راجعه (نوع 1 یا نوع 2) در مطالعات بالینی که تحت درمان با فامویر قرار گرفتند، 26 نفر (4.3٪) بیشتر از 65 سال سن داشتند و 7 (1.1٪) بیشتر از 75 سال سن داشتند. مطالعات بالینی فامویر در بیماران مبتلا به تبخال تناسلی مکرر شامل تعداد کافی از افراد بالای 65 سال برای تعیین اینکه آیا آنها در مقایسه با افراد جوان‌تر پاسخ متفاوتی می‌دهند یا خیر.

هیچ تنظیم دوز فامسیکلوویر بر اساس سن توصیه نمی شود، مگر اینکه عملکرد کلیوی دچار اختلال شده باشد.دوز و مدیریت (دو.3)، فارماکولوژی بالینی (12.3)]. به طور کلی، باید در تجویز و نظارت بر فامویر در بیماران مسن احتیاط کرد که منعکس کننده دفعات بیشتر کاهش عملکرد کلیه و مصرف همزمان سایر داروها است.

بیماران مبتلا به نارسایی کلیه

ترخیص کالا از گمرک ظاهری پلاسما، کلیرانس کلیوی و ثابت سرعت حذف پلاسما پنسیکلوویر با کاهش عملکرد کلیه به صورت خطی کاهش یافت. پس از تجویز یک دوز خوراکی 500 میلی گرمی فامسیکلوویر (27=n) به داوطلبان سالم و داوطلبان با درجات مختلف نارسایی کلیوی (CL)CRاز 6.4 تا 138.8 میلی لیتر در دقیقه، نتایج زیر به دست آمد (جدول 4):

†CLCRکلیرانس کراتینین اندازه گیری می شود.

‡n=4.

§CL/F شامل فاکتور فراهمی زیستی و فاکتور تبدیل فامسیکلوویر به پنسیکلوویر می باشد.

در یک مطالعه با دوزهای چندگانه فامسیکلوویر که در افراد با درجات مختلف نارسایی کلیوی انجام شد (18=n)، فارماکوکینتیک پنسیکلوویر با داروهای پس از مصرف تک دوز قابل مقایسه بود.

تنظیم دوز برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی توصیه می شود [نگاه کنید بهدوز و نحوه تجویز (2.3)].

بیماران مبتلا به نارسایی کبدی

نارسایی کبدی خفیف یا متوسط ​​(هپاتیت مزمن [n=6]، سوء مصرف مزمن اتانول [n=8]، یا سیروز صفراوی اولیه [n=1]) هیچ تاثیری بر میزان در دسترس بودن (AUC) پنسیکلوویر پس از یک دوز واحد نداشت. فامسیکلوویر 500 میلی گرم. با این حال، 44٪ کاهش در میانگین حداکثر غلظت پلاسمایی پنسیکلوویر (Cحداکثرو زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسما (tحداکثر) در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی نسبت به داوطلبان عادی 0.75 ساعت افزایش یافت. هیچ تنظیم دوز برای بیمارانی که نارسایی کبدی خفیف یا متوسط ​​دارند توصیه نمی شود. فارماکوکینتیک پنسیکلوویر در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کبدی ارزیابی نشده است. تبدیل فامسیکلوویر به متابولیت فعال پنسیکلوویر ممکن است در این بیماران مختل شود که منجر به کاهش غلظت پلاسمایی پنسیکلوویر و در نتیجه کاهش اثربخشی فامسیکلوویر می شود.فارماکولوژی بالینی (12)].

بیماران سیاه پوست و آفریقایی آمریکایی

در یک کارآزمایی تصادفی‌شده، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما که بر روی 304 بزرگسال سیاه‌پوست و آفریقایی‌آمریکایی دارای قابلیت ایمنی مناسب با تبخال تناسلی مکرر انجام شد، هیچ تفاوتی در زمان متوسط ​​تا بهبودی بین بیماران دریافت‌کننده Famvir یا دارونما وجود نداشت. به طور کلی، نمایه واکنش های جانبی مشابه با آنچه در سایر کارآزمایی های بالینی فامویر برای بیماران بزرگسال مشاهده شد بود [نگاه کنید بهواکنش های نامطلوب (6.1)]. ارتباط این نتایج مطالعه با سایر نشانه ها در بیماران سیاهپوست و آمریکایی آفریقایی تبار ناشناخته است [نگاه کنید بهمطالعات بالینی (14.2)].

مصرف بیش از حد

درمان علامتی و حمایتی مناسب باید انجام شود. پنسیکلوویر با همودیالیز حذف می شود.

شرح

ماده فعال قرص فامویر فامسیکلوویر است، یک پیش داروی خوراکی از عامل ضد ویروسی پنسیکلوویر. از نظر شیمیایی، فامسیکلوویر با نام 2-[2-(2-amino-9) شناخته می شوداچ-پورین-9-ایل) اتیل]-1،3-پروپاندیول دی استات. فرمول مولکولی آن C است14اچ19ن5THE4; وزن مولکولی آن 321.3 است. این یک مشتق مصنوعی گوانین غیر حلقوی است و دارای ساختار زیر است

فامسیکلوویر یک جامد سفید تا زرد کم رنگ است. آزادانه در استون و متانول و در اتانول و ایزوپروپانول به ندرت محلول است. در دمای 25 درجه سانتیگراد، فامسیکلوویر در ابتدا آزادانه (بیشتر از 25 درصد وزنی در حجم) در آب حل می شود، اما به سرعت به عنوان مونوهیدرات کم محلول (2 تا 3 درصد وزنی در حجم) رسوب می کند. فامسیکلوویر در رطوبت نسبی زیر 85 درصد رطوبت گیر نیست. ضرایب تقسیم عبارتند از: اکتانول / آب (PH 4.8)پ1.09 = و بافر اکتانول/فسفات (pH 7.4)پ=2.08.

قرص فامویر حاوی 125 میلی گرم، 250 میلی گرم یا 500 میلی گرم فامسیکلوویر همراه با مواد غیرفعال زیر است: هیدروکسی پروپیل سلولز، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز، لاکتوز، استئارات منیزیم، پلی اتیلن گلیکول، گلیکولات نشاسته سدیم و دی اکسید تیتانیوم.

فارماکولوژی بالینی

مکانیسم عمل

فامسیکلوویر یک پیش داروی خوراکی از عامل ضد ویروسی پنسیکلوویر است [نگاه کنید به میکروبیولوژی (12.4)].

فارماکوکینتیک

فامسیکلوویر آنالوگ دی استیل 6-دئوکسی ترکیب ضد ویروسی فعال پنسیکلوویر است. به دنبال مصرف خوراکی فامسیکلوویر متابولیسم سریع و گسترده ای به پنسیکلوویر می کند و فامسیکلوویر کمی در پلاسما یا ادرار مشاهده می شود یا اصلا وجود ندارد. پنسیکلوویر عمدتاً بدون تغییر توسط کلیه دفع می شود. بنابراین، دوز فامویر در بیماران با درجات مختلف نارسایی کلیوی باید تنظیم شود.دوز و مدیریت (دو.3)].

فارماکوکینتیک در آدالت ها:

جذب و فراهمی زیستی: فراهمی زیستی مطلق پنسیکلوویر 8 ± 77 درصد است که پس از تجویز دوز خوراکی 500 میلی گرم فامسیکلوویر و دوز داخل وریدی 400 میلی گرم پنسیکلوویر به 12 مرد سالم تعیین شد.

غلظت پنسیکلوویر به نسبت دوز در محدوده دوز 125 تا 1000 میلی گرم فامسیکلوویر به صورت تک دوز افزایش یافت. جدول 5 میانگین پارامترهای فارماکوکینتیک پنسیکلوویر را پس از تجویز یکبار Famvir به داوطلبان مرد سالم نشان می دهد.

*بر اساس داده های فارماکوکینتیک از 17 مطالعه

†AUC (0-inf) (mcg hr/mL) = سطح زیر نمایه غلظت-زمان پلاسما که تا بی نهایت تعمیم داده شده است.

‡سیحداکثر(mcg/mL) = حداکثر غلظت مشاهده شده در پلاسما.

§تیحداکثر(h) = زمان تا Cحداکثر.

پس از تجویز خوراکی 500 میلی گرم فامسیکلوویر به 7 بیمار مبتلا به هرپس زوستر، AUC (میانگین ± SD)، Cحداکثر، و tحداکثربه ترتیب mcg 1.7±12.1، mcg/mL 0.7±4.0 و 0.2±0.7 ساعت بود. AUC پنسیکلوویر در بیماران مبتلا به هرپس زوستر در مقایسه با داوطلبان سالم تقریباً 35 درصد بیشتر بود. برخی از این تفاوت ممکن است به دلیل تفاوت در عملکرد کلیه بین 2 گروه باشد.

پس از تجویز 500 میلی گرم فامسیکلوویر سه بار در روز به مدت 7 روز، پنسیکلوویر تجمع پیدا نمی کند.

پنسیکلوویر سیحداکثرتقریباً 50 درصد کاهش یافت و tحداکثرزمانی که یک فرمول کپسول فامسیکلوویر همراه با غذا تجویز شد (محتوای غذایی تقریباً 910 کیلو کالری و 26 درصد چربی بود) 1.5 ساعت به تعویق افتاد. هیچ تاثیری بر میزان در دسترس بودن (AUC) پنسیکلوویر وجود نداشت. کاهش 18 درصدی در C وجود داشتحداکثرو تاخیر در tحداکثرحدود 1 ساعت زمانی که فامسیکلوویر 2 ساعت بعد از غذا تجویز شد در مقایسه با تجویز آن 2 ساعت قبل از غذا. از آنجایی که هیچ تاثیری بر میزان دسترسی سیستمیک پنسیکلوویر وجود نداشت، فامویر را می توان بدون توجه به وعده های غذایی مصرف کرد.

توزیعحجم توزیع (Vdβ) 1.08±0.17 L/kg در 12 مرد سالم پس از یک دوز وریدی 400 میلی گرم پنسیکلوویر به صورت انفوزیون داخل وریدی 1 ساعته بود. پنسیکلوویر کمتر از 20 درصد در محدوده غلظت 0.1 تا 20 میکروگرم در میلی لیتر به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نسبت خون به پلاسما پنسیکلوویر تقریباً 1 است.

متابولیسم: پس از مصرف خوراکی، فامسیکلوویر دی استیله شده و اکسیده می شود و پنسیکلوویر را تشکیل می دهد. متابولیت هایی که غیرفعال هستند عبارتند از 6-دئوکسی پنسیکلوویر، پنسیکلوویر مونو استیله و پنسیکلوویر 6-دئوکسی مونواستیله (به ترتیب 5% کمتر از 0.5% و کمتر از 0.5% دوز در ادرار). فامسیکلوویر کم یا اصلاً در پلاسما یا ادرار تشخیص داده نمی شود. یکدرونکشتگاهیمطالعه با استفاده از میکروزوم های کبد انسان نشان داد که سیتوکروم P450 نقش مهمی در متابولیسم فامسیکلوویر بازی نمی کند. تبدیل 6-دئوکسی پنسیکلوویر به پنسیکلوویر توسط آلدهید اکسیداز کاتالیز می شود. سایمتیدین و پرومتازین،درونکشتگاهیمهارکننده های آلدئید اکسیداز، اثرات مرتبطی بر تشکیل پنسیکلوویر نشان ندادندزنده[دیدن دیقالیچه منتعاملات (7.2)].

حذف: تقریباً 94 درصد از رادیواکتیویته تجویز شده طی 24 ساعت در ادرار بازیابی شد (83 درصد از دوز در 6 ساعت اول دفع شد) پس از تجویز 5 میلی گرم بر کیلوگرم پنسیکلوویر نشاندار شده رادیواکتیو به عنوان انفوزیون 1 ساعته به 3 داوطلب مرد سالم. پنسیکلوویر 91 درصد از رادیواکتیویته دفع شده در ادرار را تشکیل می دهد.

پس از تجویز خوراکی یک دوز 500 میلی گرمی فامسیکلوویر نشاندار شده رادیویی به 3 داوطلب مرد سالم، 73% و 27% از رادیواکتیویته تجویز شده به ترتیب در ادرار و مدفوع طی 72 ساعت بازیابی شد. پنسیکلوویر 82% و 6-دئوکسی پنسیکلوویر 7% از رادیواکتیویته دفع شده در ادرار را تشکیل می دهند. تقریباً 60 درصد از دوز نشاندار رادیویی تجویز شده در 6 ساعت اول در ادرار جمع آوری شد.

پس از تجویز داخل وریدی پنسیکلوویر در 48 مرد داوطلب سالم، میانگین ± انحراف معیار کلیرانس کل پلاسمایی پنسیکلوویر 3/6±6/36 لیتر در ساعت (09/0±48/0 L/hr/kg) بود. کلیرانس کلیوی پنسیکلوویر 8.8±74.5 درصد از کل کلیرانس پلاسما را به خود اختصاص داد.

کلیرانس کلیوی پنسیکلوویر پس از تجویز خوراکی یک دوز 500 میلی گرمی فامسیکلوویر به 109 داوطلب مرد سالم 7.6±27.7 لیتر در ساعت بود. ترشح لوله‌ای فعال به حذف کلیوی پنسیکلوویر کمک می‌کند.

نیمه عمر حذف پلاسمایی پنسیکلوویر 0.3±2.0 ساعت پس از تجویز داخل وریدی پنسیکلوویر در 48 مرد داوطلب سالم و 2.3±0.4 ساعت پس از تجویز خوراکی فامسیکلوویر 500 میلی گرم در 124 مرد داوطلب سالم بود. نیمه عمر در 17 بیمار مبتلا به هرپس زوستر به ترتیب 1.0±2.8 ساعت و 1.0±2.7 ساعت پس از مصرف تک دوز و مکرر بود.

خاص پترکیبات:

سالمندان پبیماران:بر اساس مقایسه مطالعات متقاطع، AUC پنسیکلوویر 40 درصد بیشتر و کلیرانس کلیوی پنسیکلوویر در افراد مسن (18=n، سن 65 تا 79 سال) در مقایسه با افراد جوان 22 درصد کمتر بود. برخی از این تفاوت ممکن است به دلیل تفاوت در عملکرد کلیه بین 2 گروه باشد. هیچ تنظیم دوز فامسیکلوویر بر اساس سن توصیه نمی شود، مگر اینکه عملکرد کلیوی دچار اختلال شده باشد. دوز و نحوه تجویز (2.3)، استفاده در جمعیت های خاص (8.5).]

بیماران مبتلا به rانال منخرابی: در افراد با درجات مختلف نارسایی کلیوی، کلیرانس ظاهری پلاسما، کلیرانس کلیوی و ثابت سرعت حذف پلاسما پنسیکلوویر به صورت خطی با کاهش عملکرد کلیوی، پس از دوز منفرد و مکرر کاهش یافت. استفاده کنید که در جمعیت های خاص (8.6)].تنظیم دوز برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی توصیه می شود [نگاه کنید به دوز و تجویز (2.3)].

بیماران مبتلا به ساعتحماسی اختلال: نارسایی کبدی خفیف یا متوسط ​​هیچ تاثیری بر میزان در دسترس بودن (AUC) پنسیکلوویر نداشت [نگاه کنید بهاستفاده در جمعیت های خاص (8.7)]. هیچ تنظیم دوز برای بیمارانی که نارسایی کبدی خفیف یا متوسط ​​دارند توصیه نمی شود. اثر نارسایی شدید کبدی بر فارماکوکینتیک پنسیکلوویر ارزیابی نشده است.

بیماران مبتلا به HIV: پس از تجویز خوراکی 500 میلی گرم فامسیکلوویر به بیماران HIV مثبت، پارامترهای فارماکوکینتیک پنسیکلوویر با موارد مشاهده شده در افراد سالم قابل مقایسه بود.

جنسیت: فارماکوکینتیک پنسیکلوویر در 18 مرد و 18 داوطلب زن سالم پس از تجویز خوراکی 500 میلی گرم فامسیکلوویر مورد بررسی قرار گرفت. AUC پنسیکلوویر 9.3±1.9 mcg hr/mL و 11.1±2.1 mcg hr/mL در مردان و زنان به ترتیب بود. کلیرانس کلیوی پنسیکلوویر به ترتیب 9/8±5/28 لیتر در ساعت و 3/4±8/21 لیتر در ساعت بود. این تفاوت ها به تفاوت در عملکرد کلیه بین 2 گروه نسبت داده شد. هیچ تنظیم دوز فامسیکلوویر بر اساس جنسیت توصیه نمی شود.

نژاد: یک ارزیابی گذشته نگر برای مقایسه پارامترهای فارماکوکینتیک به دست آمده در افراد سیاه پوست و قفقازی پس از تجویز یکبار و تکرار یک بار در روز، دو بار در روز یا سه بار در روز از فامسیکلوویر 500 میلی گرم انجام شد. داده های یک مطالعه در داوطلبان سالم (تک دوز)، یک مطالعه در افراد با درجات مختلف نارسایی کلیوی (تک دوز و تکرار) و یک مطالعه در افراد مبتلا به نارسایی کبدی (تک دوز) هیچ تفاوت معنی داری را در فارماکوکینتیک نشان نداد. پنسیکلوویر بین افراد سیاه پوست و قفقازی.

میکروبیولوژی

مکانیزم از آعمل:فامسیکلوویر یک پیش داروی پنسیکلوویر است که فعالیت مهاری در برابر ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) و 2 (HSV-2) و ویروس واریسلا زوستر (VZV) نشان داده است. در سلول‌های آلوده به HSV-1، HSV-2 یا VZV، تیمیدین کیناز ویروسی پنسی‌کلوویر را به شکل مونوفسفات فسفریله می‌کند که به نوبه خود توسط کینازهای سلولی به شکل فعال پنسیکلوویر تری فسفات تبدیل می‌شود. بیوشیمیایی مطالعات نشان می دهد که پنسیکلوویر تری فسفات به طور رقابتی با دی اکسی گوانوزین تری فسفات HSV-2 DNA پلیمراز را مهار می کند. در نتیجه، سنتز DNA ویروسی هرپس و بنابراین، تکثیر به طور انتخابی مهار می شود. پنسیکلوویر تری فسفات نیمه عمر داخل سلولی 10 ساعت در HSV-1-، 20 ساعت در HSV-2- و 7 ساعت در سلول های آلوده به VZV رشد یافته در کشت دارد. با این حال، اهمیت بالینی نیمه عمر داخل سلولی ناشناخته است.

ضد ویروس آفعالیت:در مطالعات کشت سلولی، پنسیکلوویر برای ویروس های هرپس زیر مهار می کند: HSV-1، HSV-2 و VZV. فعالیت ضد ویروسی پنسیکلوویر علیه سویه‌های نوع وحشی رشد یافته بر روی فیبروبلاست‌های پوست ختنه‌گاه انسان با روش کاهش پلاک و رنگ‌آمیزی با کریستال ویولت 3 روز پس از عفونت برای HSV و 10 روز پس از عفونت برای VZV ارزیابی شد. میانه ECپنجاهمقادیر پنسیکلوویر در برابر ایزوله های آزمایشگاهی و بالینی HSV-1، HSV-2 و VZV 2 میکرومولار (محدوده 1.2 تا 2.4 میکرومولار، n=7)، 2.6 میکرومولار (محدوده 1.6 تا 11 میکرومولار، n=6) و 34 بود. میکرومولار (محدوده 6.7 تا 71 میکرومولار، n=6)، به ترتیب.

مقاومت: جهش‌های HSV و VZV مقاوم به پنسیکلوویر می‌توانند از جهش در ژن‌های تیمیدین کیناز ویروسی (TK) و DNA پلیمراز ایجاد شوند. جهش در ژن TK ویروسی ممکن است منجر به از دست دادن کامل فعالیت TK (TK منفی)، کاهش سطح فعالیت TK (TK جزئی)، یا تغییر در توانایی TK ویروسی در فسفریله کردن دارو بدون از دست دادن معادل در توانایی فسفریله شود. تیمیدین (TK تغییر یافته). میانه ECپنجاهمقادیر مشاهده شده در سنجش کاهش پلاک با HSV-1، HSV-2، و VZV مقاوم به پنسیکلوویر 69 میکرومولار (محدوده 14 تا 115 میکرومولار، n=6)، 46 میکرومولار (محدوده 4 تا بیشتر از 395 میکرومولار، n=9) بود. و 92 میکرومولار (محدوده 51 تا 148 میکرومولار، n=4)، به ترتیب. احتمال مقاومت ویروسی به پنسیکلوویر در بیمارانی که پاسخ نمی دهند یا ریزش مکرر ویروس در طول درمان را تجربه می کنند باید در نظر گرفته شود.

مقاومت متقابل: مقاومت متقاطع در بین مهارکننده های DNA پلیمراز HSV مشاهده شده است. متداول‌ترین جهش‌های مقاوم به آسیکلوویر که TK منفی هستند نیز به پنسیکلوویر مقاوم هستند.

سم شناسی غیر بالینی

سرطان زایی، جهش زایی، اختلال در باروری

سرطان زایی:مطالعات سرطان‌زایی رژیم غذایی دو ساله با فامسیکلوویر در موش‌ها و موش‌ها انجام شد. افزایش بروز آدنوکارسینوم پستانی (تومور شایع در حیوانات این سویه) در موش های ماده دریافت کننده دوز بالای 600 میلی گرم بر کیلوگرم در روز (1.1 تا 4.5 برابر مواجهه سیستمیک انسان در کل دوز خوراکی روزانه توصیه شده) مشاهده شد. محدوده بین 500 میلی گرم تا 2000 میلی گرم، بر اساس سطح زیر منحنی غلظت پلاسما مقایسه [24 ساعت AUC] برای پنسیکلوویر). هیچ افزایشی در بروز تومور در موش‌های نر تحت درمان با دوزهای تا 240 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز (7/0 تا 7/2 برابر AUC انسان)، یا در موش‌های نر و ماده با دوزهای حداکثر 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز (3/0 تا 3/0) گزارش نشده است. 1.2 برابر AUC انسان).

جهش زایی:فامسیکلوویر و پنسیکلوویر (متابولیت فعال فامسیکلوویر) از نظر پتانسیل ژنوتوکسیک در یک باتری آزمایش شدند.درونکشتگاهیوزندهسنجش فامسیکلوویر و پنسیکلوویر منفی بودنددرونکشتگاهیآزمایش های جهش ژنی در باکتری ها (S. typhimuriumوE. coli) و سنتز DNA برنامه ریزی نشده در سلول های HeLa 83 پستانداران (به ترتیب در دوزهای 10000 و 5000 میکروگرم در پلیت). فامسیکلوویر همچنین در سنجش لنفوم موش L5178Y (5000 میکروگرم در میلی لیتر) منفی بود.زندهتست میکرونوکلئوس موش (4800 میلی گرم بر کیلوگرم)، و مطالعه مرگبار غالب موش (5000 میلی گرم بر کیلوگرم). فامسیکلوویر باعث افزایش پلی پلوئیدی در لنفوسیت های انسانی می شوددرونکشتگاهیدر غیاب آسیب کروموزومی (1200 میکروگرم در میلی لیتر). پنسیکلوویر در سنجش لنفوم موش L5178Y برای جهش ژنی / ناهنجاری های کروموزومی، با و بدون فعال سازی متابولیک (1000 میکروگرم در میلی لیتر) مثبت بود. در لنفوسیت‌های انسانی، پنسیکلوویر در غیاب فعال‌سازی متابولیک (250 میکروگرم در میلی‌لیتر) باعث ایجاد انحرافات کروموزومی شد. پنسیکلوویر باعث افزایش بروز میکرونوکلئوس در مغز استخوان موش شدزندههنگامی که به صورت داخل وریدی در دوزهای بسیار سمی برای مغز استخوان (500 میلی گرم بر کیلوگرم) تجویز می شود، اما زمانی که به صورت خوراکی تجویز نمی شود.

چه موقع مصرف موسینکس را متوقف کنم؟

اختلال از fباروری:پس از تجویز مکرر فامسیکلوویر یا پنسیکلوویر، سمیت بیضه در موش‌ها، موش‌ها و سگ‌ها مشاهده شد. تغییرات بیضه شامل آتروفی لوله‌های اسپرم ساز، کاهش تعداد اسپرم و/یا افزایش بروز اسپرم با مورفولوژی غیرطبیعی یا کاهش تحرک بود. میزان سمیت در تولید مثل مردانه به دوز و مدت قرار گرفتن در معرض مربوط بود. در موش های صحرایی نر، کاهش باروری پس از 10 هفته از دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم در روز (1.4 تا 5.7 برابر AUC انسان) مشاهده شد. سطح بدون اثر قابل مشاهده برای اسپرم و سمیت بیضه در موش‌ها پس از تجویز مزمن (26 هفته) mg/kg/day 50 بود (0.15 تا 0.6 برابر مواجهه سیستمیک انسان بر اساس مقایسه‌های AUC). سمیت بیضه پس از تجویز مزمن به موش (104 هفته) و سگ (26 هفته) در دوزهای 600 میلی گرم بر کیلوگرم در روز (0.3 تا 1.2 برابر AUC انسان) و 150 میلی گرم بر کیلوگرم در روز (1.3 تا 5.1 برابر بیشتر) مشاهده شد. AUC انسان)، به ترتیب.

فامسیکلوویر با دوزهای تا 1000 میلی گرم بر کیلوگرم در روز (2.7 تا 10.8 برابر AUC انسان) بر عملکرد کلی باروری یا باروری در موش های ماده تأثیری نداشت.

دو مطالعه کنترل شده با دارونما در مجموع 130 مرد سالم با مشخصات اسپرم طبیعی در یک دوره ابتدایی 8 هفته ای و تبخال تناسلی مکرر که فامویر خوراکی (250 میلی گرم دو بار در روز) (66 نفر) یا دارونما (64 نفر) دریافت کردند. درمان به مدت 18 هفته هیچ شواهدی مبنی بر اثرات قابل توجهی بر تعداد، تحرک یا مورفولوژی اسپرم در طول درمان یا طی 8 هفته پیگیری نشان نداد.

مطالعات بالینی

تبخال لبیالیس (زخم سرد)

یک کارآزمایی تصادفی شده، دوسوکور، کنترل شده با دارونما بر روی 701 بزرگسال دارای ایمنی سالم مبتلا به تبخال لبیالیس راجعه انجام شد. بیماران درمان خودسرانه را ظرف 1 ساعت پس از شروع اولین علائم و نشانه‌های دوره مکرر تبخال لبی با فامویر 1500 میلی‌گرم به‌عنوان یک دوز واحد (n=227)، فامویر 750 میلی‌گرم دو بار در روز (n=220) یا دارونما (n=) شروع کردند. 254) به مدت 1 روز. میانگین زمان بهبودی در بیماران با ضایعات سقط نشده (در حال پیشرفت فراتر از مرحله پاپول) در گروه فامویر 1500 میلی‌گرم با یک دوز 4.4 روز بود (152=n) در مقایسه با 6.2 روز در گروه دارونما (168=n) . میانگین تفاوت زمان بهبودی بین گروه‌های تحت درمان با دارونما و فامویر 1500 میلی‌گرم 1.3 روز بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.6-2.0). هیچ تفاوتی در نسبت بیماران با ضایعات سقط شده (غیر از مرحله پاپول پیشرفت نمی کند) بین بیماران دریافت کننده فامویر یا دارونما مشاهده نشد: 33 درصد برای فامویر 1500 میلی گرم دوز تک دوز و 34 درصد برای دارونما. میانگین زمان از دست دادن درد و حساسیت در بیماران تحت درمان با دوز تک دوز 1500 میلی گرم فامویر 1.7 روز در مقابل بیماران تحت درمان با دارونما 2.9 روز بود.

تب خال ناحیه تناسلی

مکرر وپیزودها:یک کارآزمایی تصادفی شده، دوسوکور، کنترل شده با دارونما بر روی 329 بزرگسال دارای ایمنی سالم مبتلا به تبخال تناسلی مکرر انجام شد. بیماران درمان خودسرانه را ظرف 6 ساعت پس از اولین علامت یا علامت دوره مکرر تبخال تناسلی با فامویر 1000 میلی گرم دو بار در روز (163=n) یا دارونما (166=n) به مدت 1 روز شروع کردند. میانگین زمان بهبودی در بین بیماران با ضایعات سقط نشده (در حال پیشرفت فراتر از مرحله پاپول) در بیماران تحت درمان با فامویر (125=n) 4.3 روز در مقایسه با بیماران تحت درمان با دارونما (145=n) 6.1 روز بود. میانگین تفاوت زمان بهبودی بین گروه‌های تحت درمان با دارونما و فامویر 1.2 روز بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.5 تا 2.0). 23 درصد از بیماران تحت درمان با فامویر ضایعات سقط شده داشتند (بدون ایجاد ضایعه فراتر از اریتم) در مقابل 13 درصد در بیماران تحت درمان با دارونما. میانگین زمان از دست دادن همه علائم (مانند گزگز، خارش، سوزش، درد یا حساسیت) در بیماران تحت درمان با فامویر 3.3 روز در مقابل 5.4 روز در بیماران تحت درمان با دارونما بود.

یک کارآزمایی تصادفی شده (2:1)، دوسوکور، کنترل شده با دارونما بر روی 304 بزرگسال سیاه پوست و آفریقایی آمریکایی با ایمنی سالم با تبخال تناسلی مکرر انجام شد. بیماران طی 6 ساعت پس از اولین علامت یا علامت دوره مکرر تبخال تناسلی با فامویر 1000 میلی گرم دو بار در روز (n=206) یا دارونما (n=98) به مدت 1 روز درمان را خودآغاز کردند. میانگین زمان بهبودی در بیماران با ضایعات سقط نشده در بیماران تحت درمان با فامویر 5.4 روز (152=n) در مقایسه با 4.8 روز در بیماران تحت درمان با دارونما (n=78) بود. میانگین تفاوت زمان بهبودی بین گروه‌های تحت درمان با دارونما و فامویر 0.26- روز بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.98- تا 0.40).

سرکوب کننده تیهراپی:دو کارآزمایی 12 ماهه تصادفی شده، دوسوکور، کنترل شده با دارونما بر روی 934 بزرگسال دارای ایمنی سالم با سابقه 6 یا بیشتر عود هرپس تناسلی در سال انجام شد. مقایسه ها شامل فامویر 125 میلی گرم سه بار در روز، 250 میلی گرم دو بار در روز، 250 میلی گرم سه بار در روز و دارونما بود. در 12 ماهگی، 60 تا 65 درصد از بیماران همچنان فامویر و 25 درصد تحت درمان با دارونما بودند. میزان عود در 6 و 12 ماه در بیماران تحت درمان با دوز 250 میلی گرم دو بار در روز در جدول 6 نشان داده شده است.

†بر اساس داده های گزارش شده از بیمار؛ لزوما توسط پزشک تایید نشده است.

‡بیماران در زمان آخرین تماس قبل از قطع عود بدون عود.

بیماران تحت درمان با فامویر تقریباً یک پنجم میانگین تعداد عود را در مقایسه با بیماران تحت درمان با دارونما داشتند. دوزهای بالاتر فامویر با افزایش اثربخشی همراه نبود.

تبخال دهانی یا تناسلی راجعه در بیماران مبتلا به HIV

یک کارآزمایی تصادفی دوسوکور فامسیکلوویر 500 میلی گرم دو بار در روز به مدت 7 روز (150=n) با آسیکلوویر خوراکی 400 میلی گرم 5 بار در روز به مدت 7 روز (143=n) در بیماران آلوده به HIV با تبخال دهانی یا تناسلی عود کننده تحت درمان با 48 ساعت شروع ضایعه. تقریباً 40 درصد بیماران سی دی داشتند4+شمارش زیر 200 سلول در میلی متر354 درصد بیماران ضایعات آنوژنیتال و 35 درصد ضایعات دهانی دهان داشتند. درمان با فامسیکلوویر با آسیکلوویر خوراکی در کاهش تشکیل ضایعه جدید و در زمان بهبودی کامل قابل مقایسه بود.

هرپس زوستر (زونا)

دو کارآزمایی تصادفی دوسوکور، 1 کنترل شده با دارونما و 1 کارآزمایی کنترل شده با فعال، بر روی 964 بزرگسال دارای قابلیت ایمنی با هرپس زوستر بدون عارضه انجام شد. درمان در 72 ساعت پس از ظهور اولین ضایعه شروع شد و به مدت 7 روز ادامه یافت.

در کارآزمایی کنترل‌شده با دارونما، 419 بیمار با فامویر 500 میلی‌گرم سه بار در روز (138 نفر)، فامویر 750 میلی‌گرم سه بار در روز (135 نفر) یا دارونما (146 نفر) تحت درمان قرار گرفتند. میانگین زمان تا پوسته‌سازی کامل در بین بیماران تحت درمان با فامویر 500 میلی‌گرم 5 روز در مقایسه با بیماران تحت درمان با دارونما 7 روز بود. زمان تا پوسته شدن کامل، از دست دادن وزیکول، از دست دادن زخم، و از دست دادن پوسته برای بیماران تحت درمان با فامویر 500 میلی گرم کوتاه تر از بیماران تحت درمان با دارونما در کل جمعیت مطالعه بود. اثرات فامویر زمانی که درمان در عرض 48 ساعت پس از شروع بثورات شروع شد بیشتر بود. همچنین در بیماران 50 ساله یا بالاتر عمیق تر بود. در بین 65.2 درصد بیماران با حداقل 1 کشت ویروسی مثبت، بیماران تحت درمان با فامویر نسبت به بیماران تحت درمان با دارونما (به ترتیب 1 روز و 2 روز) مدت زمان متوسط ​​ریزش ویروس کمتری داشتند.

هیچ تفاوت کلی در طول مدت درد قبل از بهبود راش بین گروه های تحت درمان با فامویر و دارونما وجود نداشت. علاوه بر این، تفاوتی در بروز درد پس از بهبودی بثورات (نورالژی پس از ترپتیک) بین گروه‌های درمانی وجود نداشت. در 186 بیمار (44.4 درصد از کل جمعیت مورد مطالعه) که به نورالژی پس از هرپس مبتلا شدند، میانگین مدت نورالژی پس از هرپس در بیمارانی که با فامویر 500 میلی‌گرم درمان شده بودند، کوتاه‌تر از بیمارانی بود که تحت درمان با دارونما قرار گرفتند (به ترتیب 63 روز و 119 روز). هیچ اثر اضافی با دوز بالاتر فامویر نشان داده نشد.

در کارآزمایی با کنترل فعال، 545 بیمار با 1 از 3 دوز فامویر سه بار در روز یا آسیکلوویر 800 میلی گرم پنج بار در روز تحت درمان قرار گرفتند. زمان تا پوسته شدن کامل ضایعه و زمان از دست دادن درد حاد برای همه گروه‌ها قابل مقایسه بود و تفاوت آماری معنی‌داری در زمان از دست دادن نورالژی پس از هرپس بین گروه‌های تحت درمان با فامویر و آسیکلوویر وجود نداشت.

نحوه عرضه/ذخیره سازی و نگهداری

قرص فامویر به صورت قرص های روکش دار به شرح زیر عرضه می شود: 125 میلی گرم در بطری های 30 تایی. 250 میلی گرم در بطری های 30 تایی؛ 500 میلی گرم در بطری های 30 تایی و بسته های تک واحدی 50 عددی (فقط برای استفاده سازمانی در نظر گرفته شده است).

• قرص فامویر 125 میلی گرمی:
  لبه‌های سفید، روکش‌شده با لایه‌ای گرد، دو محدب، لبه‌های اریب، با برجسته‌سازی Famvir در یک طرف و 125 در طرف دیگر.
  125 میلی گرم 30 ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

• قرص فامویر 250 میلی گرمی:
  لبه‌های سفید، روکش‌شده با لایه‌ای گرد، دو محدب، لبه‌های اریب، با برجسته‌سازی Famvir در یک طرف و 250 در طرف دیگر.
  250 میلی گرم 30 …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

• قرص فامویر 500 میلی گرمی:
  سفید، بیضی شکل، روکش شده، دو محدب، با برجسته کردن Famvir در یک طرف و 500 در طرف دیگر.
  500 میلی گرم 30 ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
  500 میلی گرم SUP 50…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

در دمای 25 درجه سانتیگراد (77 درجه فارنهایت) نگهداری شود. گشت و گذار در دمای 15-30 درجه سانتی گراد (59-86 درجه فارنهایت) مجاز است [به دمای اتاق کنترل شده USP مراجعه کنید].

اطلاعات مشاوره بیمار

به بیمار توصیه کنید که برچسب بیمار مورد تایید FDA (اطلاعات بیمار) را مطالعه کند.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه فامویر بر توانایی بیمار در رانندگی یا استفاده از ماشین آلات تأثیر بگذارد وجود ندارد. با این حال، بیمارانی که در حین مصرف فامویر دچار سرگیجه، خواب‌آلودگی، گیجی یا سایر اختلالات سیستم عصبی مرکزی می‌شوند، باید از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات خودداری کنند.

از آنجایی که فامویر حاوی لاکتوز است (قرص های فامویر 125 میلی گرم، 250 میلی گرم و 500 میلی گرم به ترتیب حاوی لاکتوز 26.9، 53.7 میلی گرم و 107.4 میلی گرم هستند)، بیمارانی که مشکلات ارثی نادر عدم تحمل گالاکتوز، کمبود شدید لاکتاز یا گلوکز-گالاکتوز دارند، باید مبتلا به گلوکز-گالاکتوز باشند. توصیه می شود قبل از مصرف Famvir با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنند.

تبخال لبیالیس (زخم سرد)

باید به بیماران توصیه شود که درمان را در اولین علامت یا علامت عود تبخال (مانند گزگز، خارش، سوزش، درد یا ضایعه) شروع کنند. به بیماران باید آموزش داده شود که درمان تبخال نباید بیش از 1 دوز باشد. باید به بیماران اطلاع داده شود که فامویر درمان تبخال نیست.

تب خال ناحیه تناسلی

به بیماران باید اطلاع داده شود که فامویر درمانی برای تبخال تناسلی نیست. هیچ داده ای برای ارزیابی اینکه آیا فامویر از انتقال عفونت به دیگران جلوگیری می کند یا خیر وجود ندارد. از آنجایی که تبخال تناسلی یک بیماری مقاربتی است، بیماران باید از تماس با ضایعات یا مقاربت در صورت وجود ضایعات و/یا علائم برای جلوگیری از آلوده شدن شریک جنسی خودداری کنند. تبخال تناسلی اغلب در صورت عدم وجود علائم از طریق ریزش ویروسی بدون علامت منتقل می شود. بنابراین، باید به بیماران توصیه کرد که از روش های جنسی ایمن تر استفاده کنند.

اگر درمان اپیزودیک برای تبخال تناسلی مکرر اندیکاسیون دارد، باید به بیماران توصیه شود که درمان را در اولین علامت یا علامت یک دوره شروع کنند.

هیچ داده ای در مورد ایمنی یا اثربخشی درمان سرکوب کننده مزمن بیش از یک سال وجود ندارد.

هرپس زوستر (زونا)

هیچ اطلاعاتی در مورد شروع درمان بیش از 72 ساعت پس از شروع بثورات زوستر وجود ندارد. باید به بیماران توصیه شود که پس از تشخیص هرپس زوستر درمان را در اسرع وقت شروع کنند.

T2016-77
سپتامبر 2016

اطلاعات بیمار

فامویر®(Fam'-veer)

(فامسیکلوویر)

قرص

قبل از شروع مصرف فامویر و هر بار که دوباره پر می کنید، این اطلاعات بیمار را بخوانید. ممکن است اطلاعات جدیدی وجود داشته باشد. این اطلاعات جای صحبت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد وضعیت پزشکی یا درمان شما را نمی گیرد.

فامویر چیست؟

فامویر یک داروی ضد ویروسی است که برای موارد زیر استفاده می شود:

• درمان شیوع تبخال (تاول های تب) در بزرگسالان سالم
  
• درمان شیوع تبخال تناسلی در بزرگسالان سالم
  
• کاهش تعداد شیوع تبخال تناسلی در بزرگسالان سالم
  
• درمان شیوع ضایعات هرپس سیمپلکس در داخل یا اطراف دهان، اندام تناسلی و ناحیه مقعد در افراد آلوده به HIV
  
• درمان زونا (هرپس زوستر) در بزرگسالان با سیستم ایمنی طبیعی

مشخص نیست که آیا فامویر در کودکان کمتر از 18 سال بی‌خطر و مؤثر است یا خیر.

قرص a333 در مقابل هیدروکودون

فامویر درمانی برای تبخال نیست. مشخص نیست که آیا فامویر می تواند از انتشار تبخال به دیگران جلوگیری کند یا خیر. اگر از نظر جنسی فعال هستید، حتی اگر فامویر مصرف می کنید، می توانید تبخال را به شریک زندگی خود منتقل کنید. تبخال حتی اگر علائم فعالی نداشته باشید قابل انتقال است. برای کاهش احتمال سرایت تبخال تناسلی به دیگران، باید به انجام رابطه جنسی ایمن ادامه دهید. در هنگام شیوع تبخال تناسلی یا اگر علائم تبخال تناسلی دارید با شریک زندگی خود تماس جنسی نداشته باشید. هنگام تماس جنسی از کاندوم ساخته شده از لاتکس یا پلی اورتان استفاده کنید. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای اطلاعات بیشتر در مورد اقدامات جنسی ایمن تر بخواهید.

چه کسی نباید گرفتن فامویر؟

اگر به هر یک از ترکیبات آن یا به دناویر حساسیت دارید، فامویر را مصرف نکنید®(کرم پنسیکلوویر). برای لیست کامل مواد تشکیل دهنده فامویر، انتهای این جزوه اطلاعات بیمار را ببینید.

به خودم چی بگم ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی قبل از گرفتن فامویر؟

قبل از شروع مصرف فامویر، اگر موارد زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید:

• مشکلات کلیوی یا کبدی دارند
  
• یک مشکل ژنتیکی نادر با عدم تحمل گالاکتوز، کمبود شدید لاکتاز یا عدم جذب گلوکز-گالاکتوز (سوء جذب) دارید.
  
• باردار هستید یا قصد بارداری دارید. معلوم نیست فامویر به جنین شما آسیب برساند یا خیر
  
• گزارش قرار گرفتن در معرض بارداری: شرکت داروسازی Novartis گزارش های بارداری را جمع آوری می کند که به صورت داوطلبانه گزارش می شود. در صورت بارداری، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد گزارش بارداری خود صحبت کنید.
  
• شیر می دهند یا قصد شیر دادن دارند

در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها و مکمل های گیاهی، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر مصرف می کنید، به خصوص به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بگویید:

• هر دارو و محصول دیگری که برای درمان شیوع تبخال استفاده می کنید
  
• پروبنسید (Probalan)

داروهای مصرفی خود را بشناسید. فهرستی از آنها را همراه خود داشته باشید تا هر بار که داروی جدیدی دریافت می کنید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و داروساز خود نشان دهید.

چگونه باید فامویر مصرف کنم؟

• Famvir را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید.
  
• ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما خواهد گفت که چه مقدار فامویر و چه زمانی آنها را مصرف کنید. دوز فامویر و تعداد دفعات مصرف آن ممکن است بسته به شرایط شما متفاوت باشد.
  
• فامویر را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد.
  
• برای شما مهم است که تمام دارو را طبق تجویز تمام کنید، حتی اگر احساس بهتری داشته باشید.
  
• علائم شما ممکن است حتی پس از اتمام تمام Famvir ادامه یابد. این بدان معنا نیست که شما به داروی بیشتری نیاز دارید، زیرا قبلاً دوره کامل فامویر را به پایان رسانده اید و در بدن شما به کار خود ادامه می دهد. اگر در مورد وضعیت و درمان خود سؤالی دارید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

عوارض جانبی احتمالی فامویر چیست؟

شایع ترین عوارض جانبی فامویر عبارتند از:

• سردرد
  
• حالت تهوع

اگر هر گونه عارضه جانبی دارید که شما را آزار می دهد یا از بین نمی رود، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

اینها همه عوارض جانبی احتمالی فامویر نیستند. برای اطلاعات بیشتر از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا داروساز خود بخواهید.

برای مشاوره پزشکی در مورد عوارض جانبی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. ممکن است عوارض جانبی را به FDA با شماره 1-800-FDA-1088 گزارش دهید.

چگونه باید فامویر را ذخیره کنم؟

• فامویر را در دمای اتاق بین 59 تا 86 درجه فارنهایت (15 تا 30 درجه سانتیگراد) نگهداری کنید.

فامویر و تمام داروها را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

عمومی اطلاعات درباره فامویر

گاهی اوقات داروها برای مقاصدی غیر از موارد ذکر شده در بروشورهای اطلاعات بیمار تجویز می شوند. فامویر را برای شرایطی که برای آن تجویز نشده است استفاده نکنید. فامویر را به افراد دیگر ندهید، حتی اگر علائم مشابه شما را داشته باشند. ممکن است به آنها آسیب برساند.

این جزوه مهمترین اطلاعات در مورد فامویر را خلاصه می کند. اگر اطلاعات بیشتری می خواهید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا داروساز شما می تواند اطلاعاتی در مورد Famvir که برای متخصصان بهداشت نوشته شده است به شما بدهد. برای اطلاعات بیشتر به famvir.com یا با شماره 1-888-669-6682 تماس بگیرید.

مواد تشکیل دهنده فامویر چیست؟

فعال منماده تشکیل دهنده:فامسیکلوویر

عناصر غیرفعال:هیدروکسی پروپیل سلولز، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز، لاکتوز، استئارات منیزیم، پلی اتیلن گلیکول ها، نشاسته گلیکولات سدیم و دی اکسید تیتانیوم

توزیع شده توسط:
شرکت داروسازی نوارتیس
هانوفر شرقی، نیوجرسی 07936

©نوارتیس

T2016-77 / T2016-78
سپتامبر 2016 / سپتامبر 2016

پنل اصلی نمایش

برچسب بسته - 125 میلی گرم

Rx Only NDC 0078-0366-15

فامویر®قرص (famciclovir).

125 میلی گرم در هر قرص

30 قرص

پنل اصلی نمایش

برچسب بسته - 250 میلی گرم

Rx Only NDC 0078-0367-15

فامویر®قرص (famciclovir).

250 میلی گرم در هر قرص

30 قرص

پنل اصلی نمایش

برچسب بسته - 500 میلی گرم

Rx Only NDC 0078-0368-15

فامویر®قرص (famciclovir).

500 میلی گرم در هر قرص

30 قرص